Flaptekst

Admiralen zijn de heersers van de zee. In de maritieme en politieke geschiedenis zijn zij gewoonlijk bekend omwille van hun overwinningen op zee, meestal in vlootverband. Bekende namen zijn de Britse Horatio Nelson en de Koreaanse Yi Sun-sin. In Alle hens aan dek portretteert Jos De Bremaeker twaalf uitzonderlijke admiralen die uitblonken in hun gevechten op zee - die daarom niet altijd tot een overwinning leidden - maar ook over andere eigenschappen beschikten die niet altijd bekend zijn en een bijzondere luister geven aan hun optreden.

De Chinees Zheng He, misschien wel de belangrijkste admiraal die ooit bestaan heeft, was ook een buitengewoon diplomaat, net zoals de Brit Richard Howe eeuwen later. Twee Nederlandse admiralen, Michiel De Ruyter en Piet Hein, bezorgden hun kleine land uitzonderlijke roem. De inspanningen van een derde Nederlander, admiraal Cornelis Cruys, leidden tot de uitbouw van de Russische keizerlijke vloot gedurende de regering van tsaar Peter de Grote. Rozhestvensky slaagde er dan weer in een grote Russische vloot vanuit Sint-Petersburg over meerdere wereldzeeën naar het Verre Oosten te brengen om er te worden verslagen door de kundige Japanner Togo. De twee geportretteerde Duitse admiralen wonnen geen zeeslagen. Wel slaagde Wilhelm Souchon erin om Turkije aan de zijde van de Centrale Mogendheden te brengen, de Eerste Wereldoorlog veel langer te laten duren en de Britse premier Winston Churchill tot ontslag te dwingen. Ludwig von Reuther was zo handig een vloot van zeventig Duitse oorlogsschepen in 1919 onder de ogen van de Engelsen haast volledig tot zinken te brengen. Admiraal Zumwalt ten slotte moderniseerde de Amerikaanse vloot en verbeterde het lot van vrouwen en raciale minderheden zoals de Amerikanen van Afrikaanse origine.