Het waaide er is de zesde bundel van Jan Glas. Over misverstanden rond Albert Speer en over een dansende beer. Over wanneer je wel en wanneer je niet uitgebreid kookt. Over Deense mannen, een Chinese man, een man die goede pakken droeg en een man met een kleine blaas. Een jonggestorven soldaat. Over Sergey Dolkoroekov en de man uit Apeldoorn die verliefd werd op Luxemburg. Over het meisje dat borsten op haar rug had laten tatoeëren en het kind dat Konijn werd genoemd.\n'Gedicht van Jan Glas gehoord, ga nu alles van hem lezen.'\nWim Brands\nOver Als was zij mijn vrouw\n'Volstrekt onvoorspelbare en prettig gestoorde poëzie. Met nu en dan serieuzere ondertonen, die dankzij de broodnuchtere taaltoets van de dichter nooit zwaarwichtig klinken.' \nEppie Dam in het Dagblad van het Noorden\n'Regels met een schoonheid die je kunt aantreffen in mislukte foto's, bij gepensioneerde acteurs, bloemen die langer op de vaas mogen staan. En in figuratieve schilderijen waarin het realisme is verlaten en verruild voor fantasieën en concepten. Typerend voor de poëzie van Glas is dat hij erin slaagt het raadsel te vergroten, om met Harry Mulisch te spreken. Het alledaagse voorbij, altijd net om de hoek verdwijnend.'\nJoep van Ruiten in het Dagblad van het Noorden\n'Eindelijk heeft Jan Glas dus een Nederlandstalige bundel en daarmee gaat hij Nederland veroveren. Is het niet met deze, dan wel met zijn volgende.'\nObe Alkema in het Friesch Dagblad\nOver Dubbel Glas\n'Glas verstaat de kunst om sfeer op te roepen. Hij doet dat met rake woorden zonder opsmuk.'\nWilma van den Akker op Meander