Samenvatting

Aan het begin van de jaren zestig, toen ze nog niet eens twintig jaar oud was, trad Karen Armstrong in een katholiek klooster in. Zeven jaar lang was ze non, tot ze het niet langer aankon en uittrad. Ze ging in Oxford Engelse letterkunde studeren, gaf een tijd les en ontwikkelde zich daarna langzamerhand tot een van de spraakmakendste auteurs op het gebied van de drie grote monotheïstische godsdiensten: christendom, jodendom en islam. Over haar persoonlijke ervaringen in het klooster schreef ze Door de nauwe poort. Genuanceerd vertelt ze over teleurstellingen én vervoeringen die ze er beleefde. Het is geen omzien in wrok, maar een onthutsend eerlijke poging met haar verleden in het reine te komen.
Recensie(s)




Van 1962 tot 1969 maakte de schrijfster deel uit van een kloostergemeenschap. Op die periode kijkt ze ruim 20 jaar later terug, maar vooraf beschrijft ze gedetailleerd haar familieomstandigheden, de beschermde kinderwereld, de schooltijd. En tevens de manier waarop ze naar het religieuze leven groeit en haar roeping volgt. Uiteindelijk stapt ze op haar 17de in een aangrijpende wereld van riten, afzondering, gebed en kloosterdeugden (nederigheid, armoede, kuisheid, gehoorzaamheid). Studie aan de universiteit van Oxford, kennismaking met de moderne romanliteratuur (Murdoch, Golding, Wilson), verwarrende ervaringen en toenemende twijfel leggen de basis voor een eenzame strijd tegen de onbuigzaamheid van regels en superieuren. Na een zware tijd van geestelijke worsteling besluit ze uit het klooster te treden. Het indrukwekkende boek, waarvan de titel verwijst naar een tekst uit het Matteüsevangelie, bevat een enerverend relaas van een vrouw op zoek naar spirituele volwassenwording, gegoten in de vorm van een romanachtig verslag. De auteur die eerder 'Een geschiedenis van God' schreef, vertelt in inleiding en nawoord welke indrukken de kloosterperiode hebben nagelaten.
(Biblion recensie, Ton Smits.)