In de welzijns- en gezondheidszorg hebben werkers als sociale dienstverleners, arbeidstherapeuten, activiteitenbegeleiders, groepsleiders, zwakzinnigenzorg/psychiatrie, gezins- en bejaardenverzorgenden geen omschreven gedragscode voor hun dienst- en hulpverlenend handelen. Toch lopen zij in hun beroepsuitoefening aan tegen allerlei ethische vragen, bijvoorbeeld: hoe ga ik om met vertrouwelijke gegevens van cliënten?, mag ik zonder medeweten van een cliënt een rapport schrijven?, mag ik een cliënt dwingen tot bepaalde activiteiten?. Velen hebben behoeft aan een duidelijker en meer gerichte beroepsethiek en gedragscode. Deze behoefte legt ook verplichtingen op naar de opleidingen toe. In vakken als omgangskunde, theorie en methoden, komt wel een aantal beroepsethische aspecten aan de orde, maar nog weinig systematisch. Dit boek biedt een handleiding voor de opleidingen en het bijbehorende werkveld.
Recensie(s)




Morele problemen komen frequent voor in de praktijk van het maatschappelijk werk, de verzorging en de sociale dienstverlening. Te denken valt aan vragen in verband met vertrouwelijkheid, beroepsgeheim, discriminatie, criminaliteit etc. Vaak is niet zonder meer duidelijk of een hulpverlener moet spreken of zwijgen, handelen of nalaten, een hulpverleningsrelatie moet voortzetten of afbreken, een wens van een cliënt moet inwilligen of afwijzen, een collega moet corrigeren of steunen. Dit boek probeert dit type vraagstellingen systematisch en schematisch te verhelderen en daarin slaagt het heel behoorlijk. De tweede druk (1995) werd inhoudelijk op veel plaatsen bijgewerkt en uitgebreid; bovendien is toen de bladspiegel veel lezersvriendelijker geworden. Van die tweede druk is dit een ongewijzigde bijdruk. In zijn algemeenheid is het boek nog steeds wat vlak en casuïstisch, maar meer nog dan de vorige druk is het geschikt om tijdens opleidingen en nascholingen te gebruiken.
(Biblion recensie, Mr. drs. D.P. Engberts.)