Nadat ze haar moeder dood heeft aangetroffen, gaat Delphine de Vigan op zoek naar de vrouw achter haar moeder. Ze stuit daarbij op de meest ontroerende herinneringen en de donkerste familiegeheimen, maar ook op de vraag wie haar moeder echt was. Want, welke versie van haar moeders
verhaal is het meest waarheidsgetrouw? En, hoe goed ken je je ouders nu echt en hoe betoon je ze na hun dood respect? Te midden van de uitbundige
vreugde en de voortdurende aanwezigheid van rampspoed die haar familie kenmerken, vertelt Delphine de Vigan haar eigen verhaal.

Recensie
Met het afscheid van haar moeder, die zichzelf op 61-jarige leeftijd doodde, is voor haar dochter de noodzaak geboren het complexe, in raadselen gehulde verleden van haar moeder te ontrafelen. Ooit was haar moeder, die opgroeide in een kinderrijk en ogenschijnlijk gelukkig gezin, een veelbelovend kindsterretje. Vanaf het moment dat zich binnen dat gezin tragische maar onbespreekbare gebeurtenissen aandienen, ontwikkelt zij zich tot een breekbare, introverte, ontroostbare vrouw. Met een schrijnend gevoel van onmacht moet de dochter aanzien hoe de neergang zich voltrekt aan haar moeder, die lijdt aan een ernstige psychische stoornis. Autobiografische roman van de Franse auteur (1966), die onder het pseudoniem Lou Delvig debuteerde met 'Jours sans faim' (2001). Met de nodige prudentie en in een geserreerde stijl richt de dochter een indrukwekkend monument op voor haar moeder, dat in de fraaie Nederlandse vertaling voor een breed publiek toegankelijk is.
C.H.M. Beijer