In dit uit het Engels vertaalde boek vertelt een Schotse predikant van zijn ervaringen, opgedaan in een fabrieksstad t.a.v. de brede rand der z.g. buitenkerkelijken. Er zit vaart in dit boek en het spreekt van een grote bewogenheid met hen, die „ten dode wankelen" zonder het zelf te weten. We worden in aanraking gebracht met de verbijsterende problemen, die ook in onze grote steden bestaan door massaficatie, techniek, culturele verwording enz. Hèt brandende probleem, het hele boek door, is: „Hoe kan het Evangelie worden meegedeeld aan mannen en vrouwen, die daaraan blijkbaar geen behoefte voelen?" Vooral ook de moeilijkheid, hoe mensen, die van „buiten" komen, zijn in te voegen in het geheel van het kerkelijk leven, zodat zij zich daar thuis voelen, komt uitvoerig ter sprake. Wie van onze predikanten heeft het zelf niet meegemaakt, dat men zei: de kerk is niets voor mensen van „ons soort". Al verschillen wij hier en daar met de schrijver van mening, met het oog op de huidige problematiek is dit boek voor predikanten, gemeenteleden en met name ook voor „evangelisatiecommissies" ter kennisneming wel de moeite waard. Waardevol lijkt mij, dat de schrijver oog heeft voor het ontoereikende van 'incidentele evangelisatie-campagnes (blz. 93), voor de centrale plaats van de plaatselijke kerk (b|z 71) en het beslissende evangellseren ziet in het dagelijks leven der gelovigen (blz. 58). Öok waarschuwt hij m.i. terecht voor het inschakelen van tè jeugdigen" die de beginselen waarop een 'christelijke levenshouding steunt, noch begrepen noch aanvaardden", gevaren die m.i. ook het "J en E."-werk aankleven.