Zonder twijfel verkeert de huidige economische wetenschap in een diepe identitieitscrisis. Door terug te gaan naar de bronnen van ons economisch denken en handelen - het Griekse cultuurgoed - ontdekken wij mogelijk nieuwe wegen om uit de crisis te geraken. Zo gaan de Griekse denkers zich nooit te buiten aan een abstracte en zuiver formele beschouwing. Bij de verklaring van economische 'feiten' streven zij er steeds naar het complete plaatje van de menselijke situatie erbij te betrekken. Hebzucht en angsten, machtsverhoudingen, ideëen over recht en onrecht, over gebiedsuitbreiding en bevolkingsaantal zijn evenzeer themata van hun economische verhandelingen als de ons meer vertrouwe geld-theorie, ruilhandelskwestie of verdeling van goederen. een van de belangrijkste resultaten van deze studie is, dat de oorspronkelijke betekenis van het woord 'economie', die thans verdrongen is door de zuinigheidsconceptie, weer voor ons gaat leven. Economie, dat is primair: orde op zaken stellen, zorgvuldige en verstandige huishouding, zelfredzaamheid en bestaansverzekering. die zekerheid en verzekering kan men echter niet uitsluitend met financiële middelene, met geld en goed verkrijgen. essentiële bestanddelen ervan zijn een bepaalde levensinstelling (maat houden) en een ingebed zijn in een beveiligende politieke constellatie. De verzelfstandiging van de economische categorie was voor de denkers van de Griekse oudheid een gruwel, een volstrekte ondenkbaarheid. Het feit dat zij nog geen aparte, afgescheiden economische wetenschap hadden, was een voordeel dat hen tal van latere meoilijkheden bespaarde. Hun economische theorie immers was doortrokken van psychologie, sociologie, politicologie en filosofie. Het Griekse economische denken kon nog profiteren van een integrale benadering en heeft ons in dat opzicht veel te bieden. Een teruggaan naar deze bronnen leidt tot een verbreding van ons economische inzicht. (Publisher's information).