'Ik zet alles op alles om ontvoerde kinderen terug te brengen naar hun moeders.' In een adembenemende zoekactie lukt het de Londense Donya Al-Nahi om Leila, het door haar vader ontvoerde dochtertje van een vriendin, in een stoffig Libisch dorp op te sporen. Donya en Leila's moeder Mary bereiken met het meisje de grens met Algerije en doorkruisen de woestijn op weg naar Marokko om de Libische politie op een dwaalspoor te brengen. Met valse paspoorten weten ze in Engeland terug te komen. Deze 'terug-ontvoering' wordt snel bekend in Londen onder vrouwen die verlaten zijn door hun islamitische echtgenoten, die vervolgens de kinderen - om een liberale, westerse opvoeding te voorkomen - hebben meegenomen naar hun vaderland. Wat begon als vriendendienst wordt nu een missie voor Donya: zij weet in avontuurlijke en soms levensgevaarlijke tochten kinderen terug te halen uit vele landen, waaronder Irak, Marokko en Turkije. Totdat er een verzoek komt om een jongen uit Dubai terug te ontvoeren: het loopt fout af en Donya belandt in de gevangenis... Voor de terug-ontvoeringen reisde Donya Al-Nahi af naar landen waar maar weinig mensen vrijwillig heen zouden gaan, en riskeerde haar leven. Door sommigen is ze bestempeld als kinderontvoerder, maar voor de moeders en kinderen die zij weer bij elkaar bracht, is ze een heldin. Bij het schrijven van dit boek werd ze bijgestaan door Andrew Crofts, een bekende ghostwriter. Hij hielp ook Zana Muhsen met haar boek Nog eenmaal mijn moeder zien. Donya Al-Nahi (Schotland, 1965) kent het Midden-Oosten van binnenuit. Zij bekeerde zich op zestienjarige leeftijd tot de islam en voegde zich bij haar toenmalige vriend in Jordanië. Later in haar leven trouwde ze een rijke Cyprioot, een huwelijk dat ze ontvluchtte met haar zoon. Ze woont nu in Londen met haar Iraakse man en haar vier kinderen.