Het geluk van Theo van Gogh (1857-1891) en Jo van Gogh-Bonger (1862-1925) duurde nog geen twee jaar. Zij vonden elkaar, na enige hapering, in december 1888, en werden begin oktober 1890 door de mentale instorting van Theo al gescheiden. Zijn overlijden in januari 1891 maakte definitief een einde aan hun gezamenlijke leven. De 101 brieven waaruit hun correspondentie bestaat, worden bewaard in het Van Gogh Museum. Ze geven een aandoenlijk beeld van de plannen van twee jonge mensen die alle noodzakelijke voorbereidingen treffen voor hun samenleven in Parijs: het zoeken van een woning, het aanschaffen van huiswaard, de inrichting van het huis. Maar ook biedt de briefwisseling een uniek inzicht in de visie van een man die een belangrijke rol speelde in het Parijse kunstleven van de jaren tachtig van de negentiende eeuw.

Blijkens deze 101 brieven, 80 voor en 21 na hun trouwen, waren Theo van Gogh en Jo Bronger aardige, hartelijke mensen. Doordat zij elkaar vóór hun huwelijk in 1889 weinig zagen, uitten zij hun gevoelens en gedachten vooral in brieven. We zien hoe hun verliefdheid uitgroeit tot liefde en bezegeld wordt door de geboorte van hun zoon. Wat hen bezighoudt, zijn gewone menselijke gevoelens, hun liefde, wel en wee van familie en vrienden, onder wie veel schilders, problemen als huisvesting en woninginrichting. Kunst is een steeds weerkerend thema en er is bijna geen brief of Vincent komt erin voor. Toen nog bijna niemand de grote schilder in hem zag, was Theo al absoluut overtuigd van diens meesterschap. Tragisch is het sterven van Vincent en Theo, ten gevolge van dezelfde, ellendig verlopende ziekte; Theo en Jo zijn dan nog geen twee jaar getrouwd. In een uitvoerige inleiding schetst Van Crimpen hun leven en relatie en hun contacten. Inleiding en brieven vormen eenvoudige lectuur. Met 18 foto's in kleur van voornamelijk schilderijen en 20 in zwart-wit van personen en documenten.
(Biblion recensie, Drs. J. Kleisen)