Onze vader mag dan in de hemel zijn, onze moeder Natuur omarmt je hier elke dag. Als je weer kind wilt zijn, wees dan een moederskind.’

In een verbouwd varkenshok schreef Šimek dit boek, omringd door bergen en sterrenhemels. Hier geen hondjes aan de riem, maar zwerfhonden en everzwijnen. Rotsen en afgronden in plaats van gebaande paden, en als douche een waterval met uitzicht op zee. Het is geen omgeving van grote standpunten en opinies waarin Šimek terechtkomt. In Calabrië regeert de ’Ndrangheta, niet de staat. Daar voelen mensen zich thuis die op zichzelf durven te staan, en dat doet Martin Šimek al zijn leven lang.


Recensie(s)




De bekende Nederlandse radio- en televisiepresentator en cartoonist van Tsjechische afkomst vertelt hoe hij ertoe gekomen is in een dorp in Calabrie te gaan wonen en beschrijft het leven daar. Het boek maakt zijn ondertitel half waar. Afgezien van een korte proloog bestaat het uit vijf delen: korte, losse notities gedateerd 1974-1983, over hoe de auteur aangetrokken werd tot Italie; dito notities 1983-1985 onder de titel Rome, over zijn activiteiten in die stad; idem 1985-1994, getiteld Romeins Buitenleven; een kort hoofdstukje onder de titel Naar de teen van de Laars; Calabrie 1995-nu. Pas in dit laatste hoofdstuk, dat nog niet de helft van het boek beslaat, zijn we in Calabrie. Simek beschrijft in korte notities zijn vestiging, met vrouw en kinderen, in het half ontvolkte dorpje Pantaleo en vooral: hoe de dorpelingen leven en de Simeks met hen. Dit hoofdstuk is zeer interessant, ook omdat de rol van de Calabrese maffia ('Ndrangheta) duidelijk aan de orde komt.

Dr. M.C.A. v.d. Heijden