Voorin schutblad met portret en twee pag. los. Achterin schutblad met één pag. los

Jan Pieter Heije studeerde geneeskunde in zijn geboorteplaats Amsterdam. In 1832 promoveerde hij en vestigde zich als arts in Amsterdam. Hij trouwde op 14 november 1850 met Maria Margaretha van Voorst.

Heije had zitting in vele landelijke besturen en kon zich in die sleutelposities inzetten voor de culturele verheffing van Nederland. Van 1842 tot zijn dood in 1876 was hij lid van het hoofdbestuur van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst. Het was vooral zijn verdienste dat de Collectio operum musicorum Batavorum saeculorum (een grote verzameling oude vocale muziek) in 1844-1859 door de Maatschappij werd gepubliceerd. Hij was ook hoofdbestuurslid van zowel de Maatschappij tot Bevordering der Geneeskunst als de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen. In 1864 richtte hij de Koraalvereniging op, die al na een paar maanden veranderd werd in een algemene koorvereniging. In 1868 richtte hij de Vereniging voor Nederlandsche Muziekgeschiedenis op.

Heije als tekstdichter

Jan Pieter Heije, Kinderliederen (druk van 1847; 1e druk 1843). Geïllustreerd voorblad.

'Het verdwaalde lam' in het liedboek Kinderliederen van J.P. Heije.
Heije schreef zelf ook vele liederen. Hij gaf onder meer 150 kinderliedjes uit[1] en ruim 350 liedjes in de trant van volksliedjes (met nieuwe idealistische en vaderlandslievende thematieken).[2]

Hij trachtte daarbij een brede laag van het volk te bereiken. Een aantal van zijn kinderliedjes is ook nu nog bekend. Voorbeelden hiervan zijn 'Er zaten zeven kikkertjes / Al in een boerensloot'; 'In 't groene dal, in 't stille dal'; 'Klein vogelijn op groenen tak'; 'Zie de maan schijnt door de bomen'; 'Een karretje op den zandweg reed'; en 'De Zilvervloot' (over Piet Hein). De liedjes zijn mede door de aansprekende muziek van de arts-musicus J.J. Viotta tot op de dag van vandaag bekend gebleven. Ook de vooraanstaande componist Johannes Verhulst heeft - met meer artistieke ambitie dan Viotta - veel gedichten van Heije getoonzet, waarbij zijn technisch veeleisende melodieën in spanning komen te staan met de eenvoudige teksten van Heije. Bij de toonzettingen van Viotta vormt de eenvoudige melodie meer een eenheid met de tekst.

Ook schreef hij veel teksten voor geestelijke liederen. Vooral heeft hij veel koralen op zijn naam staan. Koralen beschouwde hij als liederen van maximaal vier coupletten waarin één enkele hoofdgedachte of gemoedstoestand voorkomt. In het Liedboek voor de Kerken staat nu nog maar één lied van zijn hand: Gezang 464 "Alle volken, looft de Here". Hij trachtte met zijn liederen een brug te slaan tussen protestantse, rooms-katholieke en joodse kerkmuziek.