197 x 124 mm. Halflinnen met stofomslag. 80 p. Tweede vermeerderde druk. Omslag beschadigd.
Opdracht van Niek Verhaagen in zwarte inkt op het schutblad: ‘voor Ab Visser | zielsliefhebber | 14 Febr. 1944. | Niek Verhaagen’.
‘Niek Verhaagen en Ab Visser raakten zeer op elkaar gesteld. De afstand van Groningen naar Amsterdam, Den Haag en Delft werd overbrugd met logeerpartijen. Feesten waarop voorgelezen, gedronken en geflirt werd, verdiepten de vriendschap.’ (Lo van Driel, p. 57)
Na het plotselinge overlijden van Verhaagen in 1948 schreef Visser het aan Verhaagen opgedragen sonnet ‘Mijn vriend’. In Vissers boek Leven van de pen (1965) staat een paragraaf over Niek Verhaagen:
‘Tien jaar lang was hij één van mijn beste vrienden en zijn vroege dood, liet in mij een leegte na, die ik mij nog steeds niet ten volle kan realiseren. In de eerste oorlogsjaren zagen wij elkaar geregeld en er ontstond een hechte vriendschap. Hij was klein van stuk, aan de gezette kant en blond. Hij bezat een opgewekte aard en een groot gevoel voor humor. Wanneer ik in financiële nood verkeerde of door liefdessmart gekweld werd, stond hij dadelijk klaar met de een of andere attentie, die hij mij, verpakt in de allerzotste troostverzen, toestuurde.’
In de autobiografische romancyclus van Ab Visser komt Valentijn de Klerk met de trein naar Groningen, een blonde en blozende jongen, gemodelleerd naar Niek Verhaagen. ‘Het leek wel of Valentijn gewapend was met een toverstafje. Iedereen met wie hij in aanraking kwam, fleurde op.’