Geestelijk gezond zijn, dat willen we allemaal. Het wordt ons tegenwoordig niet gemakkelijk gemaakt als we niet goed in ons vel zitten. De Geestelijke Gezondheidszorg functioneert sinds de intrede van de marktwerking niet optimaal en de farmaceutische industrie heeft krachten ontketend die voelbaar zijn tot in verre uithoeken van wetenschap en praktijk. Wim van der Steen vraagt aandacht voor wat gemakkelijk aan de aandacht ontsnapt, met een hoofdaccent op de psychiatrie: vergeten aspecten van wetenschap die ons kan helpen geestelijk gezond te blijven.

De psychiatrie is tegenwoordig vooral biologische psychiatrie met een wat eenzijdige nadruk op hersenprocessen. Gangbaar werd de veronderstelling dat bij psychische ziekten afwijkende hersenprocessen voorkomen die je met pillen moet corrigeren. Deze veronderstelling is wetenschappelijke onhoudbaar en de pillen die psychiaters, geholpen door de industrie, voorschrijven zijn ronduit gevaarlijk al heeft een enkeling er baat bij.

Moet de biologie verdwijnen uit de psychiatrie? Ja en nee. De biologie die nu de psychiatrie beheerst zou op zijn minst aangevuld kunnen worden met veel waardevolle biologische wetenschap. Infecties en het immuunsysteem krijgen te weinig aandacht. Veronderstellingen over erfelijkheid bij psychische ziekten kloppen wetenschappelijk niet. Voeding krijgt geen of verkeerde aandacht. De ingrijpende rol van dagnachtritmes wordt grotendeels over het hoofd gezien. De auteur geeft er vele voorbeelden van. In het boek komen eerst algemene thema's aan de orde, met aandacht voor schizofrenie en depressie. Vervolgens gaat de aandacht uit naar de genoemde biologische thema's, die in de psychiatrie geen of geen goede rol spelen. Hiermee is de basis gelegd voor een grondige bespreking van eetstoornissen. De auteur maakt aannemelijk dat een nieuwe biologische manier van kijken kan leiden tot een betere behandeling van anorexia nervosa, de gevaarlijkste, vaak dodelijke psychische ziekte. Het slothoofdstuk biedt een ruimer kader in de vorm van een open mensbeeld. Wim van der Steen leidt het in met autobiografische beschouwingen, volgens hem in de huidige wetenschap ten onrechte taboe.