Heeft de arme poetsvrouw van Hugo Claus het verdiend om brutaal te worden afgeslacht in 1961? Dat is een vraag die een antwoord verdient, en door wie anders kan dit antwoord geleverd worden dan door de Moordbrigade van Gent, bestaande uit commissaris Übertrut en z'n rechercheurs Zeik, El bazaz, Compas en Broekgat? Übertrut is enigszins nerveus omdat hij gepasseerd is voor de baan van hoofdcommissaris, en hij jaagt z'n secondanten tot het uiterste om de onverlaat die de poetsvrouw heeft omgebracht in te rekenen. Zeik en de zijnen gaan niet over één nacht ijs en als de wiedeweerga ondervragen ze verdachten als neef Vic, tante Rina, schoonzus Odile, en natuurlijk ook die dekselse Hugo Claus en z'n pronte secretaresse. De spanning stijgt, de moordenaar lijkt wel door de mazen van het net te glippen, en Zeik en Co werken de klok rond. Wat zal het resultaat van dit alles zijn? Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus is na Zeik opnieuw een whodunit die tot nagelbijten bij de lezer leidt, die het bloed doet razen, en waarvan je je op den duur afvraagt: waar blijft die Brusselmans het in godsnaam allemaal halen? Kortom, deze thriller kan geschouwd worden als een onvervangbaar, onimiteerbaar en onmisbaar, althans in z'n genre. Een topprestatie van de ouwe Brusselmans.

Recensie(s)
De auteur noemt zijn verhalen met inspecteur Zeik 'persiflages' op de literaire thriller, maar dat is te veel eer. Het zijn verhaaltjes zonder plot die hij gebruikt om zijn poep-pies-ballen-kut-tieten-humor op zijn - volgens hem - oerstomme mede-Vlamingen los te laten. Daartoe behoren ook de Gentse rechercheurs die in 1961 de moord op de poetsvrouw van de bekende Belgische schrijver Hugo Claus moeten oplossen. Claus, 'een gore, driekwart krankzinnige artiest' is de hoofdverdachte, maar is op tournee in Nederland. De rechercheurs hebben geen andere methode dan potentiële verdachten op de man af te vragen of ze de poetsvrouw vermoord hebben. Tijdens elk verhoor laten ze zich vollopen. Er zit tot op het eind geen enkel schot in de zaak, de auteur wil vooral uitpakken over de almaar mislukkende seksrelaties van de rechercheurs. Het verhaal volgt het stramien van een absurde werkdag en wat Zeik en collega's daarna doen in hun vrije tijd. Alleen daarin steekt wat persiflage, omdat ook in de literaire thriller moeizaam speurwerk wordt gecombineerd met problemen in huwelijken en erotische relaties. Voor de liefhebbers van Brusselmans' humor, teksten die zich lenen om in ladderzat gezelschap voorgedragen te worden: veel vrouwvijandigheid en verre van politiek correct.