Als een filmster geruime tijd de afgodische verering van het publiek heeft genoten als iets dat haar rechtens toekomt, moet het voor haar een vreselijke schok zijn tot de ontdekking te komen dat het eind van deze weg van de roem voor haar in zicht is gekomen. Het zich instellen in- en aanpassen aan de nieuwe levenswijze op de achtergrond vereist een sterk karakter. Vele filmsterren leren de kunst aan, waardig en bevallig met hun verleden en glorieuze herinneringen te leven. Bij Gloria Gordon was dat echter anders. Voor haar was het ondenkbaar dat zij in de vergetelheid zou wegzinken... behalve dan tegen een bepaalde prijs, ongeacht de consequenties voor degenen in haar omgeving; een compensatie voor de verblindende lichten, die -dat wist zij- al heel spoedig gedoofd zouden worden.
Als men zoekt naar een moraal in dit verhaal van moord, hartstocht en hebzucht, kan men die moraal heel eenvoudig vinden in het feit dat vrouwen nimmer beoordeeld moeten worden naar hun betoverende verschijning. Niemand kan dat beter weten dan de criminele reporter van een groot dagblad in Chicago, Hank Janson, omdat vrijwel niemand zo goed op de hoogte is van de sluwheid en vindingrijkheid, de luimen en grillen van de vrouwen. Toen hij echter Gloria Gordon in levende lijve aanschouwde bij de première in Chicago van haar nieuwste film, raakte ook hij zijn nuchtere kijk op de verhoudingen bijna kwijt. Gloria Gordon zal na afloop van de vertoning van haar laatste film op het toneel komen, teneinde in hoogst eigen persoon enkele woorden tot het publiek te richten. Zij verschijnt echter niet. Gezegd wordt, dat zij. nwel is geworden, maar al gauw blijkt dat zij spoorloos verdwenen is. Zij is even een luchtje gaan scheppen en niemand weet nu waar zij is. Is er iets met haar gebeurd? Is zij ontvoerd? Of.... is het niet meet dan een overigens helemaal niet nieuwe en onbekende stunt, om volop in de publiciteit te komen? Hank Jansson gaat uiteraard op onderzoek uit en beleeft weer een van zijn avonturen waarbii het gevaar overal op de loer ligt.