Het oude Israël, zoals het in de bijbel voor ons zichtbaar wordt, bood alle aspecten van een boerensamenleving. Zulk een agrarische gemeenschap was en is veelkleurig.
De bedrijven van de Israëlieten waren gemengd, men beoefende landbouw en veeteelt. Er werd gerst en tarwe verbouwd, maar niet minder belangrijk waren de wijngaarden en de olijvenplantages. Men hield kudden voor de melk en het vlees, maar ook schapen voor de wol. Dit leven met de bodem en met het vee werd begeleid door vaste riten en feesten, die ervaren werden als goddelijke wetten.
In gedachten brengt de wet van Mozes ons van gebod tot gebod naar de natuur, naar de flora en de fauna van Kanaän. De wereld van de bijbel is grotendeels door deze natuur bepaald.
Van deze wereld is veel verdwenen, veel is gelukkig nog bewaard gebleven. Een geleerde, die het oude nog kon waarnemen en bijtijds inventariseerde wat hij zag was Gustav Dalman. In indrukwekkende compilaties, onder de titel 'Arbeit und Sitte in Palästina' heeft hij voor het nageslacht bewaard wat door het moderne leven met zijn techniek en industrie werd uitgewist.
In het boek: 'Alledag in Israël' zijn, naast de etnologische waarnemingen van Dalman ook de archeologische vondsten in Israël en de buurlanden in ogenschouw genomen.
Er wordt in kort bestek veel informatie verstrekt over het leven van de landbouwers en veehouders in Kanaän met zijn kleurige facetten. Boerenleven is veelvormig en boeiend.