In Nederland bestaan nog ongeveer 150 synagogen. Sommige zijn oud en imposant; monumenten in het stadsbeeld. Andere vallen nauwelijks op, of het moet zijn door een Hebreeuws opschrift of een zespuntige davidster. De meeste worden helaas niet meer gebruikt voor het oorspronkelijke doel: als plaats van samenkomst voor studie en gebed van de joodse gemeenschap.Voor deze uitgave fotografeerde cineast en fotograaf Willy Lindwer de belangrijkste en meest karakteristieke synagogen, telkens in hun hedendaagse context. Edward van Voolen, conservator van het Joods Historisch Museum, vertelt over de synagoge in het algemeen. Hans van Agt, voormalig medewerker van Monumentenzorg, gaat in op de architectonische betekenis van de gebouwen. Voor de catalogus, die deel uitmaakt van deze uitgave, maakten Edward van Voolen en bouwkundig ingenieur Paul Meijer 60 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog nieuwe, uitvoerige beschrijvingen van alle nog bestaande gebouwen. Ingrijpende restauraties en zelfs reconstructies gedurende de afgelopen jaren gaven daartoe alle aanleiding. Daarnaast zijn vele gebouwen hersteld, van een gedenkteken voorzien en soms zelfs opnieuw in gebruik genomen als synagoge. Vele voormalige synagogen hebben inmiddels de status van beschermd monument gekregen. De samenstellers beogen met deze uitgave de synagogen, onderdeel van het eeuwenoude Nederlandse culturele erfgoed, de aandacht te geven die ze verdienen.