Een deel geschiedenis van Stork vanuit het perspectief van de dieselmotor. De directie van Stork ziet het somber in. De grote depressie slaat een enorm gat in de opdrachten portefeuille. Er wordt in 1930 geen suikerfabriek, een van de productie kanonnen van Stork, meer verkocht. Als behoorlijk sociaal bedrijf staat de werkgelegenheid hoog in het vaandel ge-schreven, maar ontslagen zijn nu onvermijdelijk en er is weinig hoop dat het beter gaat worden. De vaste lasten blijven, een financiële aderlating bij de aandeelhouders geeft lucht, maar schept geen werk.
Een nieuw product zou het bedrijf moeten redden. Stork kiest voor twee: ventilatoren en de (scheeps)dieselmotor. Waarom een dieselmotor? Daarover gaat het o.a. in dit boek . Wat betekent dit voor het bedrijf? Welk risico loopt Stork hiermee in een uitzichtloze markt? Er wordt in Euro-pa immers bijna geen zeegaand schip meer gebouwd. Wat is de rol van de Nederlandsche Scheepsbouw Maatschappij (de latere NDSM) in Amsterdam en de haat/liefde verhouding met Werkspoor?
Wat zijn de keuzes en de gevolgen. Heeft de strategie van het bedrijf het verwachte succes. Is Stork in staat met kennis en outillage de grote scheepsmotoren te bouwen. Het boek beschrijft de speurtocht en de resultaten. In technische delen wordt ingegaan op de techniek van de motoren, de missers en de successen van een nog lang niet beheerst product.
Maar er is meer. De technische personeelsleden, als Cornelis Verolme en G. Wieberdink en hun inbreng. Neem de Nederlandsche Spoorwegen met de dieselelektrische treinen, de ontwikkeling van het door Stork gestimuleerde chroomharden en als een rode draad door het verhaal het bestaansrecht van de Machinefabriek Gebr. Stork & Co.
Er is zoveel gearchiveerd. Er valt zoveel te vertellen. Alleen al ruim 7.000 archiefpagina’s liggen ten grondslag aan het boek. Er moet dus ook veel weggelaten worden. Vele foto’s complementeren het verhaal.
Heel Hengelo trilt
Een deel geschiedenis van Stork vanuit het perspectief van de dieselmotor. De directie van Stork ziet het somber in. De grote depressie slaat een enorm gat in de opdrachten portefeuille. Er wordt in 1930 geen suikerfabriek, een van de productie kanonnen van Stork, meer verkocht. Als behoorlijk sociaal bedrijf staat de werkgelegenheid hoog in het vaandel geschreven, maar ontslagen zijn nu onvermijdelijk en er is weinig hoop dat het beter gaat worden. De vaste lasten blijven, een financiële aderlating bij de aandeelhouders geeft lucht, maar schept geen werk.
Drie motorentypes komen uitgebreid aan de orde in het eerste deel:
 De kleine en grote Stork Hesselman (HODT)
 De StorkGanz Jendrassick
 De Stork Ricardo