In 1945 verscheen onder de titel "Niet tevergeefs" een boekje dat herinneringen bevat van een aantal inwoners van de gemeente Renkum aan de bewogen septemberdagen van 1944. Eén daarvan, "Een hulppost van het Rode Kruis, werd geschreven door Mevrouw Kate ter Horst-Arriëns. Dit verhaal verscheen in 1959 in een Engelse vertaling onder de titel "Cloud over Arnhem.
Beide publicaties zijn sinds lang niet meer verkrijgbaar.

De Vereniging Vrienden van het Airborne Museum acht het een groot voorrecht Mevrouw Ter Horst's artikel opnieuw te mogen uitgeven. Haar publicatie is aangevuld met een herdruk van de eerste Nederlandse beschouwing over de militaire aspecten van de luchtlanding en een herinnering aan de hoofdgewondenverzorger die in het huis van de familie Ter Horst werkte. Beide stukken werden geschreven door Mr. J. ter Horst. General Sir Frank King GCB MBE, destijds kapitein, bracht als gewonde een aantal dagen door in de hulppost en is sindsdien een goede vriend van de familie Ter Horst. Spontaan schreef hij het zowel informatieve als ontroerende voorwoord. Het bestuur is hem zeer erkentelijk voor deze bijdrage.

Het is ook veel dank verschuldigd aan hen die steun en medewerking verleenden aan het tot stand komen van dit boek. De heer Arriens vertaalde Mevrouw Ter Horsts verhaal opnieuw in het Engels en de heer Van Roekel paste de Nederlandse tekst aan de hedendaagse spelling aan, de heer Groeneweg vertaalde het voorwoord van General Sir Frank King en de overige Nederlandse bijdragen respectievelijk in het Nederlands en Engels.

In nauw overleg met de familie Ter Horst droegen hij en de heren Fennema en Van Roekel zorg voor de uitgave van dit boek. Mevrouw Oosterhaar voerde onvermoeid en nauwgezet het vele typewerk uit. De heren De Ruyter en Voskuil reproduceerden op bewonderenswaardige wijze de foto's. Mevrouw Ter Horst is na de oorlog verheerlijkt als "De Engel van Arnhem", een naam die zij haar leven lang niet heeft willen accepteren. Bescheiden als zij was, verwees zij altijd naar al die anderen die zoals zij gehandeld hadden.

Moge dit boek de herinnering levend houden en symbolisch blijven voor de moed en onbaatzuchtigheid, de toewijding en de zorg voor de gewonde bevrijders door de vrouwen, al dan niet opgeleide verpleegsters, uit Oosterbeek en het gehele gebied waarin de Slag om Arnhem woedde.