Prima staat.
Julia, die de leeftijd heeft bereikt waarop ze nauwelijks meer mag verwachten nog een kind te krijgen, besluit samen met haar man Max een kind te adopteren. Omdat de molens van het maatschappelijk werk langzaam draaien, zoeken ze contact met een tussenpersoon. Ronald Mafait zal, tegen een royale vergoeding, zorgen voor een rechtstreeks in Peru op te halen kind. Max en Julia vertrekken met hooggespannen verwachtingen naar Zuid-Amerika. Dan nemen de gebeurtenissen een volkomen onverwachte wending.

Een 'vertelling' noemt de schrijfster dit boek, dat bij oppervlakkige lezing de adoptie van een kind uit de Derde Wereld tot onderwerp heeft. Na vergeefse pogingen zelf een kind te krijgen besluit een echtpaar van tegen de veertig namelijk in Peru een kindje te halen, nadat de vrouw daartoe overgehaald is door een louche figuur. Tot en met het grootste gedeelte van de perikelen in Peru is het verhaal volkomen voorspelbaar en clichématig, vooral omdat de vrouw zo verregaand naïef wordt gepresenteerd. Des te verrassender en humoristischer is het slot van de reis. Naarmate het verhaal ongeloofwaardiger wordt, winnen de vrouw en het boek aan diepgang.
Normale druk.

Recensies.
Het verhaal is goed en vooral het onderwerp sprak me aan. In eerste instantie lijkt het verhaal niet zo bijzonder, en zelfs een beetje eentonig te worden. Tot de grote ommekeer in het boek, die het verhaal in een klap weer goed maakt. Prachtig! Rinske, Arnhem, 22 juli 2009.

Ik heb vandaag het boek in één ruk uitgelezen. Prachtig, het gevoel van een vrouw die zo hopeloos moeder wil worden, het willen zorgen voor íets maakt niet uit wat. De onverwachte wending, boeiend tot het eind.
'Wondermooie pen, compositorisch vernuft en sublieme observaties.' - NRC Handelsblad

'Tot op het laatst tovert Van der Meer verrassingen uit de hoge hoed der verbeelding.' - de Volkskrant

Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren. Ze was het jongste kind in een gezin van drie. Haar moeder was een fanatieke lezer die haar kinderen veel en graag voorlas. De familie verhuisde naar Laren, waar Van der Meer na de lagere school de MMS bezocht. Omdat ze zich bij de lessen Nederlands onderscheidde bij het opstelschrijven mocht Van der Meer bij haar eindexamen verhalen inleveren. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde. Twee jaar later werd ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse Theaterschool. Tijdens deze opleiding bleef ze eigen werk schrijven: verhalen, toneel, schetsen.

Al snel werd ze de belangrijkste tekstleverancier van haar klas: Als er voor Koninginnedag een straattheaterstuk gemaakt moest worden, bewerkte ik in één nacht een sprookje. Als twee medeleerlingen een stuk zochten om samen aan te werken, maar niks konden vinden dat bij hun leeftijd en mogelijkheden paste, schreef ik het. Daar ontdekte ik ook dat het niet verstandig is je eigen werk te regisseren. De afstand ontbreekt dan. Als een scène niet meteen lukt, ben je geneigd meteen te gaan herschrijven, in plaats van de acteurs een andere opdracht te geven.”

In 1976 werd Van der Meers monoloog De behandelingdoor toneelgroep Centrum op het repertoire genomen. In 1978 sloot ze haar toneelopleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het RO-theater. Al snel regisseerde ze zelf stukken van Goethe, Osborne, Frisch en een bewerking van Plato's Symposium. Daarna regisseerde ze een kleine tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première.Van der Meers verzamelde verhalen uit Hollands Maandbladwerden in 1987 gebundeld in haar debuut Het limonadegevoel,dat prompt bekroond werd met de Geertjan Lubberhuizenprijs.

Daarna publiceerde ze gedurende meer dan 25 jaar en met grote regelmaat romans, verhalenbundels en novellen. De doorbraak naar het grote publiek kwam in 1999 met Eilandgasten,een roman-in-verhalen waarin we de tijdelijke bewoners van huize Duinroos leren kennen en de verhalen achter de berichten in het gastenboek.

Met haar werk heeft Van der Meer zowel in binnen- als buitenland een groot lezerspubliek bereikt. In september 2013 is Het smalle pad van de liefde verschenen, een roman over een onmogelijke liefde die de weg vrijmaakt naar een ander verlangen.In het najaar van 2014 was zij twee maanden gastschrijver in Brussel, met een lesopdracht (proza schrijven) aan het Rits. In oktober 2015 verscheen Winter in Gloster Huis.