Weer terug in de voortuin slalomde ik tussen de citroenboompjes door. Er zaten vruchten aan. Ik pakte er eentje met beide handen vast en schraapte voorzichtig met de nagels over de schil. De heerlijke etherische geur van de olie inhaleerde ik diep in de longen. Citroenen, zei ik hardop, Ik sta hier tussen citroenen en boven me een hemel met duizenden sterren. Valentino Selva spreekt deze woorden uit aan het begin van het avontuur van zijn leven. Jarenlang is hij op zoek geweest naar zijn droomstek. Die vindt hij na zijn pensionering tenslotte diep in het zuiden van Italië, in Calabrië, 2500 kilometer van thuishaven Friesland. Zijn familie is kritisch, maar voor Valentino is er geen houden meer aan. Hij gaat met ongekend enthousiasme aan de slag om van de bouwval zijn paradijs te maken. Van zijn euforie blijft in de jaren die volgen weinig meer over. De verbouwing stagneert, het 'spel' dat hij met de Italiaanse overheden moet spelen is tenenkrommend. De ene desillusie volgt de andere op. Met als dieptepunt een gewapende roofoverval. Toch zet hij door, want naast de uitbuiters zijn er ook de vrienden, de bijzondere ontmoetingen met 'vreemde vogels' én die geweldige natuur. Na een eeuwigheid kan hij tenslotte zelfs een duik nemen in zijn eigen zwembad. Valentino Selva (Sneek, 1939) werd na het slagen op de HBS leraar Duits. Nadat hij 35 jaar fulltime docent was stopte hij om zich eindelijk vol overgave op zijn passie voor tuinarchitectuur te storten. Als freelancer schreef hij voor diverse vakbladen en tuintijdschriften. Het was zijn grote wens om ooit een subtropische tuin aan te leggen in het land van zijn roots: Italië. Dat dit letterlijk met bloed, zweet en tranen gepaard ging, beschrijft hij in dit boek, waarin fictie en non-fictie nauw met elkaar zijn verweven.