In de roman 'Atomen' denkt Alma terug aan de zomers van haar jeugd. Cedrik, haar buurjongen, was haar beste vriend. Hij was net zo nieuwsgierig naar hoe de wereld in elkaar zat als zij en ze begrepen elkaar. Hun contact houdt stand totdat ze zestien zijn. Dat Cedrik dan in zijn eentje op wereldreis gaat, hangt samen met het opduiken van een derde persoon in hun zomeridylle: Cilla. Cedrik heeft geen problemen met haar, maar Alma des te meer.
Zeventien jaar na Cedriks vertrek is Alma wetenschapper. Ze gaat geen serieuze relaties met mannen aan; ze vindt ze meestal niet erg de moeite waard en gebruikt ze als wegwerpartikelen. Wanneer Alma Cedrik na al die jaren in de kroeg tegenkomt, is hij behoorlijk aangeschoten en hij herkent haar niet. Ze neemt hem mee naar huis, waar hij opgesloten komt te zitten in haar kleerkast. Er ontstaat een bizarre situatie, waarin Alma voor haar gevoel Cedrik niet vrij kan laten - want hoe kunnen ze onder dergelijke omstandigheden een nieuwe start maken? Terwijl Cedrik in haar kast zit, denkt Alma terug aan hun gezamenlijke jeugd en aan het kind dat ze toen was. Ze vraagt zich of af hun vriendschap voor Cedrik wel net zoveel betekende als voor haarzelf. Duidelijk is wel dat Cedrik haar heeft beschermd door niet bekend te laten worden wat Alma heeft gedaan.
In de roman kijkt Alma naar zichzelf als kind en neemt maar gedeeltelijk afstand van haar eigen daden. Ze kan de frustratie van toen nog voelen. Deze roman, die een verrassende beschrijving geeft van een jeugdvriendschap, is geen kinderboek, maar een psychologische roman met absurde en thrillerachtige trekjes. Stukje bij beetje wordt duidelijk wat er in het verleden is gebeurd.