Bankier Walraven van Hall speelde tijdens de Tweede Wereldoorlog een cruciale rol bij het verstrekken van geld aan vrijwel de gehele Nederlandse illegaliteit, talloze gezinnen van zeelieden, 30.000 spoorwegstakers en duizenden ondergedoken joden. Om dat mogelijk te maken, pleegde hij samen met zijn broer Gijs – de latere burgemeester van Amsterdam – de grootste bankfraude ooit. Van Hall stond aan de basis van de Stichting 1940-1945, ging voorop bij de bundeling van het verzet tegen het nationaalsocialisme en was nauw betrokken bij de oprichting van de Binnenlandse Strijdkrachten.

Historici als Loe de Jong en Geert Mak noemden deze ‘olieman’ dan ook de centrale figuur, de spin in het web van de illegaliteit. Sommige strijdmakkers zagen in hem zelfs de premier van naoorlogs Nederland. Zijn tragische dood aan de vooravond van de bevrijding, een gevolg van verraad in eigen kring, maakte aan alle toekomstplannen een abrupt einde.

Op 10 februari 2006, precies een eeuw na Van Halls geboorte, verscheen Erik Schaaps biografie Walraven van Hall. Premier van het verzet (1906-1945). Het goed ontvangen boek was jaren uitverkocht. Omdat er bovendien sinds de publicatie nieuwe gegevens opdoken en voorheen gesloten archieven beschikbaar kwamen, werd het hoog tijd voor een nieuwe uitgave. In deze geactualiseerde herdruk zijn aanvullende feiten te vinden over het leven van de meest invloedrijke verzetsstrijder die Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog telde.