Viniala Thakar is geen gewone leraar. Zelf zal ze zeggen dat zij helemaal geen leraar is, maar een vriendin die haar waarnemingen wil delen met al diegenen die daarbij aanwezig willen zijn. Zij heeft echter het uitzonderlijk vermogen datgene in woorden uit te drukken wat voor velen onzegbaar is. Tegelijk zijn de gesprekken met haar niet aan vorm of traditie gebonden. Een van haar voordrachten in Nederland leidde zij in met de woorden
'Jullie zullen zelf ontdekken dat deze bijeenkomsten worden ervaren als een samenzijn in vriendschap. Het zijn informele en intieme momenten waarin wij gezamenlijk op zoek zijn naar wat het mysterie van het leven voor ons betekent. Het zal vreugde teweeg brengen, vreugde en verdieping, en zal gedrenkt zijn in een intensiteit die het leven voelbaar dichterbij brengt'.
rec.
De intussen al bejaarde auteur is afkomstig uit India. Zij liet zich inspireren door hindoe-denkers als Vinobe Bhave (over de sociale oriëntatie) en Krishnamurti (over het zoeken naar de leegte). Van 1962 tot 1991 hield ze overal ter wereld lezingen. Er is geen beweging om haar heen, wel zijn er groepjes mensen die haar graag horen en lezen; in India is het de Jivan-yoga-foundation, die haar gedachten kenbaar maakt. Dit boek bevat een viertal toespraken plus een aantal vragen van toehoorders met daarop haar reactie. Haar opvattingen komen er in het kort op neer dat een mens oneigenlijk leeft, egoïstisch is, en zo de wereld in problemen brengt. Het is noodzaak dat men komt tot een psychische mutatie, een verandering van bewustzijn; men moet zoeker naar waarheid worden; heeft men deze waarheid gevonden (ofwel de leegte of het wezenlijke), ondermeer door leeg te worden, dan kunnen mens en mensheid gered worden. Het is interessant Vimala Thakar te lezen; zij is een hedendaagse goeroe die vrij toegankelijk is. Of haar weg de oplossing is, blijft de vraag, maar kennis nemen van haar ideeën kan geen kwaad. Mooi uitgegeven.