Vluchtheuvelzangen is een verzamelbundel liederen uit 1905 in gebruik in de instellingen van de Heldringstichting in Zetten (opvang voor vrouwen, meisjes en kinderen + school en opleiding). De Vluchtheuvelkerk was hiervan het kloppend geestelijk hart. De liederen zijn meest gedichten van Hendrik Pierson, die sinds 1876 directeur was. Het zijn veel bijbelliederen (opvallend veel Paasliederen). Eén van die Paasliederen is de vertaling van ''Jesus unser Trost und Leben'' van Ernst Christoph Homburg (1605-1681) uit het Schemelli-Gesangbuch (muziek/zetting wordt aan J.S. Bach toegeschreven). Het lied is in wijdere kring bekend geworden door de bundel van mej. M. van Woensel Kooy. In het Liedboek voor de Kerken is het lied overgenomen met enkele kleine wijzigingen (gezang 222).

Pierson licht toe dat hij zelf is gaan dichten en muziek is gaan zoeken omdat hij de toenmalige teksten en muziek minderwaardig vond (''haastig gedicht of vertaald ... muziek maar al te dikwijls smakeloos"). De vrouwen en meisjes hadden recht op goede teksten en degelijke muziek, zowel om onder elkaar te zingen, als voor de zangavonden die op de feestdagen plaatsvonden in de Vluchtheuvelkerk. Vanaf Kerstmis 1880 liet hij bij iedere kerkelijke feestdag programma's drukken met nieuwe liederen, in een oplage van 1200 exemplaren ''die niet te Zetten bleven, maar van hand tot hand gingen''.