Een fantasie die iedereen wel eens heeft: wat zou je doen als je plotseling heel rijk werd? De hoofdpersoon van Dat wat overblijft krijgt ineens achtenhalf miljoen pond. Een schadevergoeding wegens ‘iets wat uit de hemel viel’, verder mag hij er niets over zeggen. Hij besteedt zijn geld aan een merkwaardige missie: het ‘heropvoeren’ van onbetrouwbare herinneringen en futiele gebeurtenissen, tot in de kleinste details, met ingehuurde acteurs. Maar het heropvoeren loopt uit de hand. Het spel blijkt een spel met wat geen spel verdraagt. Het steeds opnieuw beleven van herinneringen (of zijn het fantasieën?) wordt een obsessie. Tom McCarthy schrijft zinderend over de logica van waanzin en over de botsing van verbeelding en werkelijkheid. Dat je over zo’n filosofisch onderwerp zulke geestige en meeslepende literatuur kunt schrijven, maakt deze debuutroman tot een lot uit de loterij. Tom McCarthy (1969) is geboren in Londen, waar hij nog steeds woont. Dat wat overblijft werd door The Observer en Prospect Magazine uitgeroepen tot boek van het jaar. ‘Ik beschouw Dat wat overblijft als een van de grootste Britse romans van de afgelopen tien jaar. (...) Het verhaal laat zich gemakkelijk vergelijken met klassieke toneelstukken als Oresteia, Oidipous in Kolonos en Antigone; een trauma, een herhaling, een sterfgeval, een commentaar. Maar waar het bij de oude Grieken altijd resulteert in een tragedie, eindigt Dat wat overblijft juist komisch, waardoor het zich bewust distantieert van de grandeur die zo typerend is voor tragedies.’ zadie smith, the new york review of books