Band en cassette wat gevlekt, ruikt beetje muf, verder zeer goed.
Met ingeplakte plaatjes. Rijk geïllustreerd.
Cultuurgeschiedenis van de 18e eeuw. Uit het Frans in het Duits vertaald door Hans Staub.
Reeks : Kunst Ideen Geschichte

Trefwoorden : Watteau Neumann Asam Boucher Guardi Tiepolo Pittoni De Troy Fragonard Füssli Longhi Hogarth Raoux Chardin

Art, Ideas, History: 10 volumes (1964-1969) Although heavily skewed to painting, this series expands coverage to encompass sculpture, architecture, and other visual arts, and to place that art into the broader social, political, philosophical, and historical context of the period that it was produced in. The authors include Georges Duby, André Chastel, Giulio Carlo Argan, Jean Starobinski, Eugénie De Keyser, Nello Ponente, and Robert L. Delevoy. These books are in a quarto (4to) format (9 3/4 x 12 1/8 in.), and originally came with black obis wrapped around the dust jackets, with transparent dust jacket protectors, all in white cloth slipcases. Originally planned as a 14 volume series with the titles promoted on the dust jackets of the published volumes, the first four volumes never materialized.

Jean Isaac Starobinski (geboren op 17 november 1920 in Genève; stierf op 4 maart 2019 in Morges, Vaud; woonachtig in Genève) was een Zwitserse arts en literatuurwetenschapper, medisch historicus en specialist in de ideeëngeschiedenis.
Leven en werk
Jean Starobinski werd geboren als zoon van Aron Starobinski en Sulka Frydman van Pools-joodse afkomst. Na zijn studie literatuur en geneeskunde aan de Universiteit van Genève, die hij behaalde met doctoraten in beide disciplines, werkte Starobinski als arts in het Cantonal Hospital in Genève en later in de psychiatrische instelling in Cery (Vaud). Tussendoor doceerde hij Romaanse talen van 1953 tot 1956 aan de Johns Hopkins University in Baltimore, waar hij Leo Spitzer ontmoette. Van 1958 tot 1985 was hij professor ideeëngeschiedenis in Genève, van 1966 tot 1985 professor geschiedenis van de geneeskunde en van 1967 tot 1985 professor geschiedenis van de Franse literatuur. Hij bekleedde ook lesopdrachten in Basel (1959–61), Parijs (Collège de France, 1987–88) en Zürich (ETH, 1992–93).

Hij was voorzitter van verschillende wetenschappelijke verenigingen. De erkenning voor zijn werk komt tot uiting in de toekenning van talrijke eredoctoraten (in totaal zeker dertien).

Starobinski onderzocht de geschiedenis van melancholie en de behandeling ervan (geschiedenis van melancholische behandeling, 1960, obsessie en exorcisme, 1974, melancholie in de spiegel, 1990; in L'encre de la mélancolie vatte hij zijn kleinere werken over dit onderwerp samen in 2012); in uitvoerig ontworpen delen onderzocht hij de bepalende thema's van de schone kunsten van Europa in de eeuw voor de Franse Revolutie (Die Erfindung der Freiheit, 1964 - deze titel dus-) en in de Revolution zelf (1789, 1973); ook het portret van de kunstenaar als jongleur in literatuur en kunst (1970) en de sociale uitwisseling van geschenken (goede gaven, slechte gaven, 1994).

Hij werd vooral bekend om zijn werken aan de Franse literatuur van de 16e tot de 18e eeuw (Montesquieu, Rousseau, Diderot, Montaigne, Racine, Corneille en anderen), waarin hij psychoanalytische en fenomenologische benaderingen had, de visie van de arts op het complexe en individuele De menselijke ervaring en die van de literaire historicus vormgeven aan thematische verbindingen om levendige analyses te vormen.

In 1964 publiceerde hij de studies van Ferdinand de Saussure over anagrammen. In andere boeken wijdde hij zich aan het concept van actie en reactie in natuur- en menswetenschappen (1999) en de figuur van de betoverende vrouw in de opera (Die Zauberinnen, 2005).

Het archief en de persoonlijke bibliotheek van Jean Starobinski bevinden zich in het Zwitserse literatuurarchief van de Zwitserse Nationale Bibliotheek.

Jean Starobinski stierf in 2019 in Morges, Vaud.