Heitling vertelt zoveel over het leven van de mensen, over de geschiedenis van de dorpen, over alles wat er te zien is in deze landstreek vol vriendelijk kabbelende beekjes, rustieke boswegen, vruchtbare essen en pittoreske kerkjes, dat men na lezing van zijn bijzonder boeiend geschreven boek meer dan genoeg weet om van een verblijf in de Achterhoek een onvergetelijke belevenis te maken. Ook cultureel, al is, zoals Heitling eerlijk zegt, de Achterhoek niet rijk aan kunstschatten. Maar in Eibergen, om maar een enkel voorbeeld te noemen, kijkt men toch verrast naar de speelse versieringen aan de kerktoren, naar de fraaie resten van het figurale beeldhouwwerk in het goed gerestaureerde kerkinterieur. In een boerderij bij Groenlo ontdekt Heitling voor z'n lezers een verborgen altaar, waar de roomse Achterhoekers vlak na de reformatie stilletjes, hun mis vierden, hij neemt hen mee naar de snippen en de waterhoentjes in de veenplassen, naar de barokke rozentuin van „De Wiersse" in Vorden, naar oude boerderijen en hij kijkt zelfs over de grens in de Duitse Berkelstreek naar het beroemde laat-gotische altaar in de kerk van Vreden, naar de pottenbakkers van Stadtlohn. Langs de Berkel wandelende herinnert men zich met Heitling de grootse ondernemingen van de Achterhoekers van vroeger eeuwen om hier een bloeiende scheepvaart tot ontwikkeling te brengen. Honderd jaar geleden sukkelden de laatste schippers over het onbevaarbare water. Er waren plaatsen waar -ze hun schip aan een touw door de modder moesten trekken. Over al deze dingen vertelt Heitling met veel animo en men merkt nauwelijks hoeveel studie en feitenkennis aan dit gemakkelijk leesbare boek ten grondslag liggen.