'Hij zegt dat het om moord gaat,' zei ze op dezelfde doffe toon als waarmee ze mij een huurverhoging placht aan te zeggen. 'Dat zei hij. Moord. Zomaar pardoes. Ik moet u wel vertellen, mr. Weaver, het bevalt mij niets dat men mijn huis betreedt met het woord moord op de lippen.'
Ik begreep niet geheel waarom zij dat woord zo door de hal liet galmen als het haar zo onaangenaam in de oren klonk, maar ik begreep dat ik nu geacht werd, haar gerust te stellen. 'Ik begrijp het al, mevrouw. De gentleman in kwestie zal boord gezegd hebbben, niet moord,' loog ik, 'want ik ben recentelijk in de arm genomen door een textielhandel. Wilt u hem naar boven sturen?'
Het woord moord had ook mijn aandacht getrokken. Omdat ik minder dan twaalf uur geleden zelf bij zo iets als moord betrokken was geweest, meende ik dat de kwestie mij inderdaad aanging.

Het achttiende-eeuwse Londen kent stinkende achterbuurten, schitterende paleizen, drukbezochte bordelen, chique theaters, imposante bankgebouwen en gruwelijke gevangenissen. De verschillende standen bewegen zich volstrekt gescheiden door die grote metropool.

Benjamin Weaver is een man die zich in elk gezelschap weet te redden. Natuurlijk speelt mee dat hij ooit bokser was. Velen herinneren zich de vuisten van de Leeuw van Juda. Dat helpt als je wordt ingehuurd om gestolen goed terug te krijgen en dieven aan te brengen bij het gerecht.

Als Weaver de zelfmoord van een speculant onderzoekt, ontdekt hij een verband met het fatale ongeluk van zijn vader. Voor Ben begint hiermee een geleidelijke terugkeer naar zijn joodse wortels. Weavers naspeuringen voeren hem van Exchange Alley naar smerige ginholen, van de kantoren van de Bank of England naar exclusieve literaire salons. Er moet een samenzwering zijn, maar met welk doel? En wie zijn erbij betrokken?

Met De windhandel schreef David Liss een boeiende literaire thriller waarin een uitstekende intrige samengaat met thema's als identiteit, klassenbewustzijn en antisemitisme.