"Gedurende mijn gehele ambtsperiode", zo heeft jhr. mr. B. C. de Jonge over zijn gouverneur-generaalschap in Indië opgemerkt, „heb ik mij persoonlijk steeds voelen staan naast mijn positie; ik heb mijzelf daarmede nimmer vereenzelvigd. Het was (bij het af treden in 1936) alsof ik een boek had gelezen dat mij in hooge mate geïnteresseerd had en dat ik dicht sloeg om in den boekenkast terug te zetten en dan weer mijn gewonen gang te gaan". Het zijn niet de woorden van een werkelijk groot man die wij hier lezen. Er klinkt geen idealisme door in deze regels, niet de bezieling van een doelgericht hervormer die vastbesloten is de hem toevertrouwde macht te gebruiken om aan zijn lang gekoesterde plannen gestalte te geven. Maar wel getuigen zij van een instelling die eigenlijk een voorwaarde is voor het schrijven van betrouwbare, objectieve memoires. Dezelfde eigenschappen die De Jonge tot een van onze minder belangrijke gouverneurs maakte, hebben hem in staat gesteld zonder behoefte aan herwaardering van het verleden zijn belevenissen op schrift te stellen. Hierdoor, en gezien de gelukkige omstandigheid dat hij over een gemakkelijke pen en een goede dosis humor beschikte, zijn de zojuist gepubliceerde Herinneringen geworden tot een kostelijk en tegelijk toch treffend beeld van een periode waar sommigen met weemoed, anderen met bitterheid aan terugdenken.