'Is er een begrip dat moeilijker te omschrijven is dan de liefde? Een antwoord vinden op de vraag: 'Wat is liefde?' is even moeilijk als het antwoord op de vraag: 'Wie is dat eigenlijk, die ik met ik aanspreek?' De Liefde en het Zelf.... het zijn de belangrijkste waarden in het leven. De één gaat van het ander uit en toch zijn ze met elkaar in tegenspraak.
Waarachtige liefde doet het eigen ik vergeten, en toch stroomt de liefde juist vanuit dat ik. Bestaat er wel liefde, of is het in de grond toch steeds zelfliefde?
Waarachtige liefde is er slechts op het stevige fundament van de wijsheid, zij gaat aan de liefde vooraf. Met wijsheid vind je zelfkennis en kun je onderscheiden tussen eigenliefde en onbaatzuchtige liefde, tussen erotische verliefdheid en liefde voor het echte wezen van de ander. Niet alle vrouwen zijn wijs, maar de wijsheid is een vrouwelijke gestalte. Ze leeft als kwaliteit in mannen én vrouwen die haar zoeken. Ze staat klaar om elk mensenverstand om te vormen in wijze zekerheid - áls je haar vraagt, áls je haar lief hebt, áls je haar zoekt. In het oude Egypte werd ze Isis genoemd, de Grieken zochten haar als Sophia, ze verscheen in een menselijke gedaante als Maria... zo kennen de christenen haar. Ze giet zich uit in elke ziel die de katharsis doormaakt, de loutering. Elke loutering, hoe gering ook, schenkt wijsheid - de wijsheid is een vrouw.'