In de twintigste eeuw was Europa het toneel van de meest barbaarse praktijken, waar tegelijkertijd de meest beschaafde idealen werkelijkheid werden. In dit standaardwerk van meer dan 900 pagina's laat de vooraanstaande Britse historicus Bernard Wasserstein zien dat Europa in de twintigste eeuw een continent van extremen was: van wreedheid en gevoeligheid, van technologische vooruitgang en vervuiling van het milieu, van autoritaire repressie en een herlevend individualisme. Barbarij en beschaving zijn hand in hand gegaan; het ene heeft niet over het andere gezegevierd. Wasserstein beschrijft de politieke, diplomatieke en militaire geschiedenis (de ideologieën, het collectieve geweld, terrorisme) en geeft inzicht in de belangrijkste ontwikkelingen op economisch, sociaal, cultureel en demografisch gebied (verbetering van de levensstandaard, alfabetisering, meer respect voor de rechten van vrouwen, etnische minderheden en homoseksuelen, de komst van film, televisie en populaire muziek) Barbarij en beschaving is uitstekend gedocumenteerd en bijzonder helder geschreven. Het biedt een alomvattende kijk op een gruwelijke én beschaafde eeuw, en op zijn onrustige opvolger. Want Wasserstein wil met dit boek ook laten zien dat het voor een goed begrip van onze tijd noodzakelijk is terug te gaan naar de gebeurtenissen, ideeën en de instituties die Europa gevormd hebben. Met welke waarden treedt 'de 'meest geletterde, best opgeleide en meest vrije generatie van de Europese geschiedenis' de toekomst tegemoet?