100 jaar geleden floreerde de avant-garde in Brussel. In 1922 lanceerden Pierre en Victor Bourgeois, Karel Maes, Pierre-Louis Flouquet en Georges Monier het invloedrijke tijdschrift 7 Arts. De Brusselaars waren vurige pleitbezorgers van de plastique pure (of: geometrische abstractie) en propageerden een synthese van alle kunsten. Schilderkunst, beeldhouwkunst, decoratieve kunst, literatuur, muziek en film werden voortaan bekeken vanuit de architectuur en stedenbouw. Al snel groeit hun tijdschrift uit tot een essentieel platform voor de promotie van de moderniteit, in België maar ook in de rest van Europa. De tentoonstelling vermengt de grote Belgische en internationale namen uit de geschiedenis van de kunst en de architectuur met minder bekende namen uit de avant-garde. Je maakt er kennis met de vijf grondleggers van 7 Arts en een aantal van hun compagnons de route zoals Victor Servranckx, René Magritte, Marcel-Louis Baugniet, Felix De Boeck, Huib Hoste, Jean-Jacques Gaillard, Stanislas Jasinski en Jozef Peeters. In 1922 verzamelden in Brussel vijf zeer jonge kunstenaars ? de dichter Pierre Bourgeois, zijn broer, architect Victor Bourgeois, schilders Pierre-Louis Flouquet en Karel Maes, en Georges Monier, componist en criticus ? een deel van de Belgische avant-garde rond een weekblad met de titel 7 Arts. Kerndoel van de pluridisciplinaire publicatie was op te komen voor de Plastique pure, voor de toepassing van de geometrische abstractie op alle kunsten. Dat ging gepaard met een sociale en politieke positionering: de Plastique pure moest de hele stad innemen en tot nieuwe verhoudingen tussen de stedeling en zijn stedelijke en huiselijke omgeving leiden. Aan twee disciplines werd een speciale rol toebedeeld: aan de film, de nieuwe kunst waarin alles mogelijk was, en aan de architectuur, die na de verwoestingen van de Grote Oorlog van nul af aan moest herbeginnen. Een van de opvallendste kenmerken van het blad is dat de auteurs de architectuur ? met haar technische eisen en de noodzakelijke rigueur van haar tekeningen ? en de andere kunsten op elkaar wilden doen inspelen. Bij de leden van de groep en hun geestesverwanten waren er schilders die zich aan architectuur waagden, architecten die meubels ontwierpen, schrijvers die de architectuur tot voorwerp van theoretische beschouwingen of poëtische sublimaties maakten enzovoort. Het vier tot acht zwart-witpagina?s tellende blad werd uitgegeven op krantenformaat en was rijkelijk geïllustreerd met reproducties van schilderijen, foto?s van gebouwen en van meubels, architectuurplannen, muziekpartituren en gravures (vooral van Maes en van Flouquet). Elke week werden de bestaande verbanden en de hiërarchische verhoudingen tussen architectuur, stedenbouw, literatuur, film, toegepaste kunsten, muziek en toneel overhoopgehaald in artikelen en manifesten, in rubrieken en verslagen, en werd verslag uitgebracht over de drukke literaire en artistieke agenda in België en de rest van Europa. Het blad kende een ruime verspreiding buiten de grenzen van België en de redacteurs stonden in nauw contact met alle mogelijke vormen van avant-garde elders in Europa: met De Stijl in Nederland, Der Sturm en het Bauhaus in Duitsland, Il Futurismo in Italië en L?Esprit Nouveau in Frankrijk. Het avontuur eindigde in 1928, na zes seizoenen en 156 nummers. Kort daarna noemde Flouquet 7 Arts het belangrijkste ?leer- en strijdorgaan? van de Moderne Beweging in België.