At a first viewing of Dirk Vander Eecken's recent work, I was peripherally reminded of the edition "Erster Blick" (2000) of the German artist Gerhard Richter. This simple appropriation of a page from the Frankfurter Allgemeine Zeitung shows a photo with a text fragment of the first image of the inside of an atom, made by scientists at the University of Augsburg. It is an edition in which Gerhard Richter expresses his fascination for what underlies the material world, or what it is made up of. Concrete reality is tipped over through a microscopic examination that creates a mysterious image which evades all human control. Gerhard Richter also painted, after an illness, snow landscapes that conjure up a similar fascination with a landscape that exists but is temporarily covered with a layer of white snow. In a similar way, the oeuvre of Dirk Vander Eecken is an attempt at creating a continuum, an attempted contemplation of "realities" that directly opposes the routinous perception of the overpressurised rustling reality that surrounds us. / Bij een eerste blik op het recente werk van Dirk Vander Eecken moest ik zijdelings denken aan de editie Erster Blick (2000) van de Duitse kunstenaar Gerhard Richter. Deze eenvoudige toe-eigening van een deeltje van een pagina uit de Frankfurter Allgemeine Zeitung toont een foto met tekstfragment van de eerste afbeelding van de binnenkant van een atoom gemaakt door wetenschappers aan de Universiteit van Augsburg. Het is een editie waarin Gerhard Richter zijn fascinatie toont voor de achter- en binnenkant van de materiële wereld. Het concrete kantelt via electromicroscopische waarneming in een mysterieus beeld waarop de mens alle greep verliest. Gerhard Richter schilderde na een ziekte ook sneeuwlandschappen waar eenzelfde fascinatie wordt opgeroepen voor een landschap dat er is maar tijdelijk bedekt is met een laag witte sneeuw. Op een gelijkaardige manier is het oeuvre van Dirk Vander Eecken een poging tot continuüm, een trachten kijken naar 'werkelijkheden' dat haaks staat op de routineuze perceptie van de ons omringende, overdruk ruisende werkelijkheid.