Professor doctor dominee A.van de Beek (09.10.1946).
Predikant binnen de Nederlandse Hervormde Kerk, hij diende de Gemeenten Lexmond (1970), Vriezenveen (1974) en Raamsdonk (1979).
Per 01 sept.1981 werd hij benoemd tot kerkelijk hoogleraar aan de Rijksuniversiteit in Leiden (dogmatiek); als opvolger van prof.dr. H. Berkhof.
Gepromoveerd èn in de biologie èn in de theologie.

Iets uit/ over dit boek.
'Wonderen blijven een rol spelen in de theologische discussie. Noch de Verlichting, noch een theologie die door de Verlichting geïnspireerd is, hebben daaraan een eind kunnen maken. Ongetwijfeld heeft dat te maken met het feit dat in de bijbel wonderverhalen een niet onbelangrijke rol spelen.
In deze studie wordt aangegeven hoe we bijbelse wonderverhalen kunnen verstaan, maar ook wat de betekenis is van het wonder in de menselijke ervaring. De overwegingen rond het wonder ore ogen ons tot een andere wijze van omgaan met de werkelijkheid.
In het eerste deel van het boek wordt de culturele situatie vanaf de Verlichting geschetst; een periode waarin voor het wonder geen plaats is. Tevens komt daar aan de ordende theologische situatie die ontstaat als men deze culturele situatie strikt serieus neemt.
In het tweede deel wordt een aantal wonderverhalen uit de bijbel en de geschiedenis van de kerk besproken, terwijl in het laatste deel een eigen ontwerp over de thematiek wordt geboden, waarbij de verhalen over de opstanding van Jezus, als kern van het christelijk theologisch denken, als laatste kritische instantie gelden'.

Lezens- en mee-nemenswaardig!