In 'Een kring van stenen' maakten we kennis met de eigenzinnige aristrocratendochter Merisse en haar tegenspeler, de beruchte baron Peon. Door het lot onverbrekelijk met elkaar verbonden, waren deze hoofdrolspelers getuige van de teloorgang van het legendarische Poseidia, toen de baron de Grote Kristallen voor onhaalbare doeleinden aanwendde. 'Het Groene Eiland' opent als de contouren van de gevolgen van deze rampzalige daad zich beginnen af te tekenen. Haar geest voelde leeg en verdoofd aan, een schervenveld van losse, ver uiteenliggende gedachten waaruit met tussenpozen telkens een overbelicht beeld naar voren sprong: dat van Yandrapura, het eiland van haar jeugd, waar de K'tauri en de Hinnaraut nu stierven in hun geliefde wouden, waar de mensen die ze had gekend en die waren achtergebleven omdat ze in een dergelijke ramp niet hadden kunnen geloven nu verdronken waren, bedolven onder zee en aarde, onder het puin van hun instortende huizen. Overleven is nu het sleutelwoord voor het kleine gezelschap waartoe Merisse behoort. Onder leiding van de Khand Mellahuin, de voormalige rechterhand van de baron, vertrekt de wanhopige groep met een Virana, een vliegend schip, en zet koers naar de plek die hun een nieuwe toekomst dient te bieden, het mythische Groene Eiland, waarvan het nog maar de vraag is of het ook werkelijk bestaat en zo ja, hoe zullen de bewoners op hun komst reageren?