Een keuze uit het werk van beeldend kunstenares Emmy Eerdmans, met vier essays die haar figuratieve schilderijen in een kunsthistorische context plaatsen. In 1957 ontving Emmy Eerdmans (Bussum, 1931) de gouden medaille van de Prix de Rome voor schilderkunst. Deze prestigieuze onderscheiding was het veelbelovende begin van een veelzijdig kunstenaarsleven. In Tekenen is lezen en schrijven tegelijk wordt de artistieke ontwikkeling van Eerdmans afgezet tegen het naoorlogse kunstklimaat in Nederland en daarbuiten. Na een reis door Italië vestigde de schilderes zich in de jaren zestig in Antwerpen. In haar atelier aan de IJzeren Poort Kaai ontwikkelde zij het expressieve handschrift dat haar werk nog altijd typeert. Sinds het begin van de jaren negentig reist Eerdmans jaarlijks naar Zimbabwe, waar zij tekeningen maakt naar het dagelijks leven op het Afrikaanse platteland. Vier gerenommeerde kunstkenners belichten in even zo veel essays verschillende aspecten van Eerdmans' leven en werk. `Waal-schilder' Willem den Ouden schetst een levendig beeld van de Amsterdamse Rijksacademie in de jaren vijftig, waar hij samen met Eerdmans schilderlessen volgde bij Jan Wiegers. In de bijdragen van Hans van der Grinten, Feico Hoekstra en Felix Villanueva, allen werkzaam in de museumwereld, staan vooral de schilderijen en tekeningen centraal. Door haar eigenzinnige koers blijkt Emmy Eerdmans zich inmiddels een unieke positie te hebben verworven binnen de Nederlandse kunst.  Verschenen bij de overzichtstentoonstelling in het Museum Henriette Polak in Zutphen, 20 november 2001 t/m. 0 februari 2002.