In de eerste decennia van de twintigste eeuw werkte in Den Haag de ten onrechte onbekend gebleven Oostenrijks-Franse schilder Jean Baptiste Discart (1855-1940). Hij vervaardigde enige portretreeksen in opdracht van vooraanstaande, veelal adellijke Nederlandse families. In bijna alle gevallen zijn deze alleen in particuliere collecties bewaard gebleven. De leden van deze families waren door huwelijken met elkaar verbonden. Een groot aantal van hen bekleedde functies aan het koninklijk hof. De contacten tussen Discart en de families bleven over de jaren heen in stand. Korte levensschetsen van de geportretteerden gaan in dit boek vergezeld met foto's en – als die er zijn – afbeeldingen van portretten door andere, eerdere of latere schilders. In vergelijking daarmee valt het werk van Discart op door een bepaalde ingetogenheid en soberheid. Discart begon zijn carrière in Parijs en Tanger met oriëntalistische schilderwerken. Deze schilderijen tonen het dagelijks leven in Marokko, de gebruiken, ambachten en tradities. Discarts oriëntalistische schilderijen worden gekenmerkt door realistische weergave, gelijkmatige lichtvoering, goede compositie en uitstekend kleurgebruik. Door zijn geboorte in Modena, toen behorend tot Oostenrijk-Hongarije, en zijn opleiding aan de Akademie der bildenden Künste in Wenen wordt Discart gerekend tot de Oostenrijkse oriëntalistische school, waartoe ook zijn studiegenoten Ludwig Deutsch en Rudolf Ernst behoorden. Vasthoudend aan de Oostenrijkse school verfijnde Discart geleidelijk aan zijn techniek in de portretkunst. Dit boek bestaat uit een levensschets, een bespreking van negenendertig werken uit de eerste periode en vijftig Nederlandse portretten, gevolgd door een catalogus in kleurenfotografie. Met dit werk wordt het oeuvre van een grotendeels vergeten schilder weer tot leven gebracht.