Tegenwoordig wordt de praktijk van het Heilig Uur met uitzicht op de Rots van ondraaglijke pijn institutioneel bestendigd elke donderdag van de maand, om 16.00 uur.Bovendien kunnen alle pelgrims die daarom vragen het Heilig Uur vieren. in Gethsemane tijdens hun pelgrimstocht naar het Heilige Land.

Elk jaar, voor de wake op Witte Donderdag, komt de Franciscaanse gemeenschap samen met de plaatselijke christelijke gemeenschap en met alle gelovigen uit Jeruzalem om Pasen te vieren, om een ​​uur lang naast Jezus te kijken en te bidden.

Evangeliepassages worden voorgelezen in het Arabisch, Hebreeuws, Duits, Engels, Frans, Spaans, Italiaans en vele andere talen, waar Jezus, voordat hij werd gevangengenomen, bloed zweette en herstelde. zowel naar de wil van de Vader als naar zijn bestemming van lijden en vernedering.

De viering herinnert aan de drie sleutelmomenten van de Passie die door de evangeliën worden verteld :

de vooraankondiging van de ontkenning van Petrus (Mt 26,30-35, Mk 14,26-31; Lu 22,31-37);
de pijn van Christus en zijn gebed in de Olijfhof (Mt 26, 36-46; Mk 14,32-42; Lu 22, 39-46);
de arrestatie van Jezus door de bewakers (Mt 26,47-56; Mk 14,43-52; Lu 22,47-54).
Aan het begin van het heilige uur, bedekt de Custos met bloemblaadjes van rode rozen de steen die intact is gebleven en tegenover het altaar is blootgesteld; dan knielen de gelovigen om hem te omhelzen. De bloembladen doen denken aan de bloeddruppels die de Heer die nacht transpireerde. Het voorlezen van uittreksels uit het evangelie gaat gepaard met psalmen en gebeden. De drie grote momenten worden gescheiden door momenten van stilte en persoonlijk gebed. Aan het einde van de viering buigen alle gelovigen zich neer, raken de vereerde rotsen aan en omhelzen ze voordat ze in processie vertrekken, langs de Kidron-vallei , met de verlichte fakkels, naar de kerk van Saint Peter in Gallicantu, de plaats waar het huis van de hogepriester Kajafas was en waar Jezus werd vervoerd om de nacht in de gevangenis door te brengen.