Johan Sebastian Bach, geboren in 1685, als achtste kind van een stadsmuzikant, komt uit een dynastie van hoogbegaafde musici. Hij kreeg al op zeer jonge leeftijd van zijn vader Johann Ambrosius Bach vioolles. Hij kan daarom wel worden aangemerkt als 'wonderkind', echter zonder een vaak hiermee samenhangende publieke bekendheid zoals bij latere musici-componisten zoals Wolfgang Amadeus Mozart, Frederic Chopin en Felix Mendelssohn-Bartholdy het geval is geweest. Zijn ouders overlijden als hij nog jong is, waarna hij intrekt bij zijn oudste broer.

Aan het einde van zijn tienerjaren wordt Bach organist in Arnstadt. Tijdens zijn leven wordt Bach vooral gezien als begenadigd organist. Het componeren leert hij zichzelf min of meer aan. Pas als Mendelssohn de Mattheüspassie opnieuw leven inblaast, krijgt men oog voor zijn kwaliteiten als componist.

Dankzij zijn betrekkingen met de Lutherse Kerk in Leipzig, heeft Bach veel religieus werk geschreven. Bach wordt ook gezien als de afsluiter van de Barokperiode.

Bach had vanaf 1747 een oogziekte. Aan het eind van de lente van 1749 kreeg Bach een beroerte. Daarna ging zijn gezichtsvermogen sneller achteruit. Tegen de zomer was hij al vrijwel blind geworden. Begin 1750 besloot Bach zich te laten opereren. De operatie mislukte echter, waardoor Bach volledig blind werd. Desondanks werkte hij hard aan de voltooiing van Die Kunst der Fuge. De legende wil dat Bach, toen zijn gezondheid verder achteruitging, vanaf zijn ziekbed een laatste koraalvoorspel aan zijn schoonzoon dicteerde.

Op 18 juli 1750 kreeg Bach volkomen onverwacht zijn gezichtsvermogen weer terug, maar een paar uur later werd hij getroffen door een beroerte. Hij overleed tien dagen later aan de gevolgen daarvan.