Juliana (1909-2004) was een door velen geliefde vorstin; niettemin\nweten we weinig van haar persoonlijk leven. Na een afgeschermde\njeugd in de benauwenis van het hof en na haar opbloei tijdens haar\nverblijf in Canada gedurende de Tweede Wereldoorlog, waarbij ze\nzich veel actiever inzette voor de geallieerde zaak dan veelal wordt\ngedacht, begon Juliana in 1948 vol ambitie aan haar ‘zware maar\nmooie’ taak. De competente prinses werd evenwel algauw geconfronteerd\nmet grote persoonlijke en politieke teleurstellingen en\nhaar regeringsperiode werd getekend door een reeks van crises.\nJuliana’s blijvende liefde voor prins Bernhard, die in 1936 als haar\nbevrijder uit de hemel was gevallen, werd haar achilleshiel. Hij\nbracht haar bijna ten val.\nJuliana was grillig en gretig; gelovig en goedgelovig. Gewoon was\nze in elk geval niet. Ze moest functioneren in een wereld van zich\nvaak superieur voelende mannen. En zoals ze zich tegen allerlei\nandere conventies verzette, verzette Juliana zich van jongs af aan\ntegen de achterstelling van vrouwen.\nNiet eerder verscheen een zo uitgebreide, op wetenschappelijk onderzoek\ngebaseerde biografie van de vorstin die velen beschouwen\nals ‘onze’ koningin. Withuis kon haar werk baseren op brieven en\nander nooit eerder gepubliceerd privémateriaal. Daarmee schreef\nze niet alleen een intieme en indringende levensgeschiedenis,\nmaar ook een portret van een veelbewogen eeuw.