Het boek ontvouwt een sociale moraal volgens de methode zien, oordelen, handelenNa zijn opleiding en priesterwijding in de abdij volgde Leo van 1952 tot 1958 lessen aan de KU Leuven: moraal, economie, politieke en sociale wetenschappen, pers- en communicatiewetenschappen. In 1959 behaalde hij een licentie in de politieke en sociale wetenschappen. Nagenoeg heel zijn leven doceerde hij sociologie en economie. Van 1952 tot 1998 gaf hij lessen in de priesteropleiding van de abdij, later de studieconcentratie Agripo. In de periode 1956-1966 gaf hij ook les in de abdijen van Park, Tongerlo en Grimbergen. Van 1969 tot 1988 was hij docent aan het Centrum voor priesteropleiding op rijpere leeftijd (CPRL) in Antwerpen en van 1982 tot 1988 aan de sociale hogeschool IPSOC in Kortrijk. Ondertussen vervulde hij tal van andere functies. In de abdij was Leo gastenpater van 1953 tot 1956 en bibliothecaris van 1956 tot 1970. Van 1960 tot 1964 werkte hij in uitgeverij de Goede Pers als hoofdredacteur van Het Weekblad, de opvolger van Averbode’s Weekblad. In 1948 stond hij mee aan de wieg van het abdijtijdschrift Pikkelpoort en van 1950 tot 1969 zette hij zich in voor Pro Nostris, het tijdschrift van de circarie.

Van 1952 tot 1964 was hij hulp-onderpastoor in Averbode. Vanaf zijn priesterwijding was Leo actief in sociale bewegingen en vanuit zijn studies engageerde hij zich in meerdere economische projecten. Van 1959 tot 1966 was hij betrokken bij de oprichting en werking van het Economisch Coördinatiecomité Hageland (ECH). Van 1966 tot 1986 was hij werkzaam in het Welvaartscomité Oost-Brabant (WOB). Van 1969 tot 1983 was hij lid van de Economische Raad Vlaams-Brabant.

In 1966 werd Leo secretaris van het Centrum voor Arbeiderspastoraal binnen het Algemeen Christelijk Werknemersverbond (ACW). Dat bleef hij tot aan zijn pensionering in 1991. Vanuit zijn werk op de studiedienst van het ACW richtte Leo sessies in over arbeiderspastoraal om langs deze weg de relatie tussen de Kerk en de arbeiders te versterken. Zijn inzet op verschillende terreinen droeg bij tot de ontwikkeling van de christelijke arbeidersbeweging. Van 1972 tot 1988 was hij de afgevaardigde van Vlaanderen in de ‘Groupe Européen de pastorale en monde ouvrier’. Tot 1988 was hij lid van diverse pastorale raden en priesterraden. Leo publiceerde vele artikels en werkte mee aan verschillende tijdschriften. Van 1973 tot 1992 was hij lid van de redactie van het tijdschrift Pastor Bonus, later Pastorale Begeleiding. Van 1980 tot 1988 was hij redactiesecretaris van het tijdschrift Bijbel en Bezinning. Hij was ook de auteur van meerdere boeken o.a. Anders samen mens zijn, een handleiding over ethiek van samenleving en economie, 1980. Vanaf 1966 woonde hij in Brussel. In 1978 vestigde hij zich in Bertem en in 1988 verhuisde hij naar Veerle-Heide waar hij pastoor werd en later van 1996 tot 2001 medepastoor. Daarna betrok hij een serviceflat in het woon-zorgcentrum De Winde in Veerle.

Leo had altijd een zwakke gezondheid. Daarom blikte hij dankbaar terug op zijn lang en rijkgevuld leven. Als norbertijn van Averbode ging hij een onconventionele weg. Zijn diep geloof in Gods voorzienigheid en zijn mariale vroomheid beleefde hij in zijn sociale, economische en pastorale engagementen. Zijn aandacht was gevestigd op nieuwe situaties in Kerk en samenleving. Vanuit zijn sociale bewogenheid zocht hij naar nieuwe wegen en bood hij stof ter discussie. Leo was een man van het woord. Het grootste deel van zijn leven was hij aan het woord: in het lesgeven, in raden van bestuur, in adviesorganen, in redactieraden, vergaderingen en werkgroepen. Hij was aan het woord in zijn talrijke verslagen, artikels, werkdocumenten en boeken. Hij was aan het woord in de ontmoetingen met medebroeders, medewerkers en vrienden. Met zijn sterk geheugen en zijn grote verbeelding was hij onvermoeibaar in het vertellen over zijn werk en over zijn ervaringen.

In 2014 keerde hij terug naar de abdij waar hij verzorgd werd in de ziekenafdeling. De laatste jaren waren moeilijk en zwaar, maar elke dag vond hij kracht en steun in de eucharistieviering en in het bidden van de rozenkrans. Hij overleed op 16 juli 2020. Voor zijn gedachtenisprentje schreef hij volgende tekst: “Onze-Lieve-Heer, dank! God, mijn God zijt Gij de Allerhoogste. In woord en daad prijs ik uw Naam. Uw Voorzienigheid heeft mij gestuwd. Uw barmhartigheid herstelde mijn falen. Lieve God, toon goedheid aan wie overlijden, verleen hen zaligmakend, tijdloos, heerlijk Licht. Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig. Hart bid voor ons.”

Abt Marc Fierens