Nederland op het eind van de twintigste eeuw. Hevige regenval leidt tot grote schade. Polders worden onder water gezet om dijkdoorbraken te voorkomen. Rivierdijken dreigen te bezwijken onder het hoge water; 200 duizend mensen worden geëvacueerd. Nederland is in tweeën gedeeld: alleen een eenzame surfer spoedt zich voort over de ondergelopen A2. Schade: miljarden. De vraag aan onze Commissie was bondig: hoe krijgen we het 'waterhuishoudboekje' weer kloppend in de eenentwintigste eeuw?

Het probleem is niet alleen veiligheid, overlast, schade en kosten. Er is meer aan de hand: de manier waarop wij nu omgaan met water is niet toereikend voor de toekomst. Dit klemt te meer als de gevolgen van klimaatverandering, zeespiegel-stijging en verdergaande bodemdaling moeten worden opgevangen. Even verontrustend is de geringe belangstelling voor water bij politiek en burger, behalve als 't écht misgaat.

Wij kunnen er niet omheen dat in Nederland, het putje van Europa, een andere aanpak nodig is. Er is nog te veel sprake van technisch beheer, terwijl het hoog tijd is voor een ander waterbeleid.Waterbeleid met een brede oriëntatie, gericht op inhoud, draagvlak en sturing, voorzien van een duidelijke taakstelling. Een beleid, waar water minder als een te bestrijden vijand wordt beschouwd, maar meer als bondgenoot bij natuur, landbouw en verstedelijking. Hiertoe geeft ons advies een handreiking. Ruimte voor water staat centraal, naast meer aandacht voor politiek en burger, een betere sturing en regie en een afweging van kosten en baten.

Het advies is gebaseerd op een basisrapport, veel onderzoek, vele consultaties. De Commissie is allen die daaraan een bijdrage hebben geleverd zeer erkentelijk. Het is nu aan de opdrachtgevers, de staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat en de voorzitter van de Unie van Waterschappen om het advies om te zetten in beleid. Geef het water ruimte en de aandacht die het verdient!

F. Tielrooij, voorzitter van de Commissie Waterbeheer 21e eeuw