In de roman De cactus beschrijft Sahar Khalifa hoe de Israëlische bezetting ingrijpt in het dagelijks leven van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. De verdeeldheid onder de Palestijnen in hun reactie op de bezetting vormt het hoofdthema. Oessama keen, nadat hij enkele jaren in de oliestaten heeft gewerkt, terug naar Nabloes. Hij heeft zich aangesloten bij het Palestijnse verzet en hoopt in Nabloes een militante bevolking aan te treffen. Het blijkt dat zijn vroegere vrienden het verzet de rug hebben toegekeerd en zelfs als arbeiders werken in fabrieken in Israël. Omdat de Israëlische bezetting het economische leven op de Westoever heeft ontwricht, zijn de Palestijnen genoodzaakt om op deze wijze de kost te verdienen voor hun families.
Niettemin blijft de haat tegen de bezetting onder de bevolking levend. Het conflict tussen de militante houding van Oessama en het latente verzet van de 'gewone' Palestijnen mondt uit in een dramatisch hoogtepunt.

Sahar Khalifa (1941) werd geboren in Nabloes, een stad gelegen op de sinds 1967 door Israël bezet gehouden Westelijke Jordaanoever, als telg van een gegoede Palestijnse familie. Op achttienjarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt. Dertien jaar later zou ze erin slagen, dank zij het geld van haar familie, een scheiding tot stand te brengen, een grote uitzondering in een moslimse samenleving.
Na de Junioorlog van 1967 ging zij met haar man en twee dochters in Libië wonen. Ze voltooide er haar tweede boek, We zijn niet langer jullie slavinnen.
Na haar scheiding combineerde ze de opvoeding van haar twee dochters met haar studie aan de Bir Zeit-universiteit bij Ramallah, de belangrijkste Palestijnse universiteit. Na de Oktoberoorlog van 1973 werd haar derde roman gepubliceerd, De cactus. In 1977 werd ze coördinatrice van de culturele afdeling van de Bir Zeit-universiteit en in 1980 werd een volgende roman, De zonnebloem, gepubliceerd.
Sahar Khalifa studeert sinds 1981 literatuurwetenschap aan de Universiteit van North Carolina in de Verenigde Staten.