Louis Constant Westenenk (Semarang, 2 februari 1872 - Wassenaar, 2 mei 1930) was een Nederlands diplomaat, taalkundige en bestuursambtenaar. Hij was ridder in de Militaire Willems-Orde, ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Westenenk stond bekend als de algemeen erkende Indisch specialist op het gebied van de Minangkabau, sprak die taal vloeiend en was bekend met de adat van het volk. Hij studeerde in Delft Indologie en vertrok na zijn grootambtenaarexamen in 1892 per stoomschip Batavia naar Nederlands-Indië. Aldaar werd hij ter beschikking gesteld van de directeur van het binnenlands bestuur om werkzaam te worden gesteld in het binnenlandse bestuur.[2] Hij werd vervolgens als ambtenaar voor de burgerlijke dienst toegevoegd aan de controleur van de controleafdeling Noord-Bandoeng, afdeling Bandoeng.[3] In april 1893 werd hij bevorderd tot controleur der tweede klasse[4] en vervolgens overgeplaatst van de residentie Soerabaja naar de residentie Lampongse districten.[5] In september 1895 kreeg hij het bestuur over de onderafdeling Smitau, afdeling Sintang en daarnaast het bestuur over de onderafdeling Boven-Kapoeas (Borneo).[6]
Toen Westenenk gouverneur aan de oostkust van Sumatra was ontving hij Louis Couperus en zijn echtgenote Elisabeth Couperus-Baud in het gouvernementshuis; hij liet Couperus het tabaks- en het oliebedrijf zien, maar daarin was deze niet geïnteresseerd. Volgens Westenenk: Het was alles te ruw, te vuil en te lelijk voor een man als Couperus, hoe interessant het voor anderen ook was.[58] Uiteindelijk liet Westenenk Couperus ook andere zaken zien en bewaarde aan het bezoek goede herinneringen. Tijdens de avond van het Louis Couperus Genootschap in april 1929 in Huize Kleykamp was hij een van de sprekers. Hij was ook lid van het genootschap en werd gezien als een van de verdienstelijkste leden.[59]