We suizen door de bochten van de N-zoveel, langs koeltorens, gekromde acacia's en in de verte de Tafelbaai. Antjie Krog draagt een blouse met daarover een gilet. Ze zit kaarsrecht, anders zou ze niet boven het stuur uitzien. Dan zegt ze: `Het feit alleen al dat jij als blanke een boek schrijft over El Negro.'
Het is een halve zin. Of toch een hele? Ik vraag: `Wat is er met dat feit?'
El Negro en ik is een fascinerende reisreportage over ras, cultuur en identiteit. Als negentienjarige student staat Frank Westerman in een Spaans museum oog in oog met een opgezette Afrikaan - El Negro. Wie is deze mens? En wie heeft zijn lichaam geprepareerd?
In zijn meest persoonlijke boek tot nu toe volgt de auteur El Negro op diens omzwerving van Parijs (1831) via Barcelona (1888) naar de Pyreneeën - waar hij tot 1997 tentoongesteld stond.
Onderweg toont hij El Negro als een spiegel van zijn tijd: een naamloze zwarte die - genageld op zijn voetstuk - het Europese denken over slavernij, kolonialisme en racisme in een schrijnend licht plaatst.
Maar wat zegt hij over ons, hier en nu? Frank Westerman laat de historische rasopvattingen die El Negro belichaamt in actuele gedaanten terugkeren - in het indringende relaas van zijn eigen ervaringen als ontwikkelingswerker-in-opleiding.
Dwingend voeren beide sporen van El Negro en ik naar post-apartheid Zuid-Afrika waar de schrijver een laatste confrontatie aangaat met El Negro.
Frank Westerman (1964) kreeg eerder bekendheid met De graanrepubliek (Dr. L. de Jongprijs). Zijn Ingenieurs van de ziel (Dr. Wijnaendts Franckenprijs, J. Greshoffprijs) is ook in het Duits en Frans verschenen en wordt nu vertaald in het Engels, Spaans en Italiaans.