Sommige mensen slagen erin zoveel mee te maken dat er meer levens mee kunnen worden gevuld. Marita Lorenz is een van hen. In haar kinderjaren overleeft zij de bombardementen op Bremen. Met haar Amerikaanse moeder, die in het verzet zit, ondergaat zij de nazi-terreur in Bergen Belsen. Vader Lorentz (Duitser) dient ver van huis in de Kriegsmarine. Na de overwinning van de geallieerden begint haar moeder aan een carrière in de schimmige wereld van de Amerikaanse inlichtingendienst. Vader voedt haar op aan boord van het cruiseschip Bremen, waarop hij kapitein is. Op 18-jarige leeftijd, als het schip aanmeert in de Cubaanse hoofdstad Havana, brengt Fidel Castro met vertrouwelingen, onder wie Che Guevara, een bezoek aan de Bremen. Hij is nieuwsgierig naar de luxe aan boord. Het is 1959. Castro is een maand aan de macht. Hij is al verliefd op het schip en valt ook voor Marita. Zij beginnen een stormachtige verhouding. Negen maanden later ‘stelen’ artsen — volgens Castro zonder zijn medeweten — haar zoon. Marita krijgt het kind niet te zien en wordt op een vliegtuig naar de Verenigde Staten gezet. De Amerikaanse inlichtingendienst CIA ziet in Marita een perfecte huurmoordenaar en recruteert haar. De CIA pompt haar vol met wraakgevoelens. Jarenlang leeft zij met de gedachte dat haar kind is vermoord. In een geheim kamp in de Everglades in Florida wordt zij een vechtmachine, een ‘Jane Bond’. In 1960 keert Marita terug naar Cuba om Castro te vermoorden. Maar de liefde bloeit weer op. De gifpillen verdwijnen in het bidet. Bij haar terugkeer zijn haar CIA-bazen woedend. Marita wil de geheime dienst verlaten, maar leert dat de regel ‘eens lid, altijd lid geen loze spreuk is, ook al wordt zij door dezelfde organisatie gewantrouwd.