Boek over de oorlogsmonumenten van Geo Verbanck, geschreven door Anthony Demey. Op 11 november 1918 werd in een treinwagon ergens in een bos bij het Franse Compi gne de wapenstilstand bezegeld na vier jaar Groote Oorlog. Daarmee kwam een einde aan verschrikkingen en een mensonterende en massale slachting. Vrijwel onmiddellijk was er algemeen behoefte om al dat menselijk leed te herdenken en een plaats te geven in een samenleving die zich aan het heropbouwen was. Gemeenten, stadswijken, scholen, bedrijven, verenigingen voelden de morele plicht hun doden op duurzame wijze te herdenken. Plaketten werden aangebracht, heuse monumenten opgericht. Geo Verbanck, geroemd om zijn grote kwaliteiten als beeldhouwer dankzij de realisatie van het monument ter ere van de gebroeders Van Eyck nabij de Sint-Baafskathedraal in Gent vlak v r het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, werd ? meer dan zijn confraters ? gevraagd voor een passend herdenkingsmonument. Niet minder dan negen monumenten uit de beginjaren van 1920 staan op zijn naam. Ook de grafzerk van een gesneuvelde soldaat werkte hij uit tot een oorlogsgedenkteken en speciaal voor de Necropolis te Grimde maakte hij twee beelden. Na de Tweede Wereldoorlog voegde hij nog drie monumenten aan zijn lijst toe. In het boek wordt uitvoerig beschreven hoe elk gedenkteken tot stand kwam en welke enorme activiteit ontplooid werd om tot de resultaten te komen die wij vandaag nog kunnen bewonderen. Une tranche de vie wordt geschetst om de sfeer van die na-oorlogse dagen op te roepen.