'Apostolisch en confessioneel.
De kerk heeft belijdende kerk te zijn. Ik mag er wel van uitgaan, dat wij allen deze stelling, in haar onbepaaldheid, beamen. De vraag is thans alleen, in hoeverre en in welken zin de kerk, gelijk zij in de ontworpen nieuwe kerkode getekend wordt, belijdende kerk is.(...).
Zodra men er oog voor gekregen heeft, dat het apostolaat der kerk niet een secundaire eigenschap, maar het wezen der kerk uitmaakt, verstaat men ook, dat de kerk geen school der wijsbegeerte, maar het historisch levend, zich bewegend, sprekend en handelend lichaam van Christus is en dat de waarheid, waarom het de kerk in haar belijden te doen is, de heilzame waarheid Gòds, welke de individuele en gemeenschappelijke existentie wil redden en ordenen.
Deze apostolische visie op het wezen der kerk - de kerk als bijzondere daad in het historisch handelen Gods -
heeft de commissie voor de kerkorde bij het opstellen van al haar bepalingen voortdurend bezield en heeft haar met name ook geleid in haar regelingen aangaande belijdenis, het opzicht en de tucht. Men kan gerust zeggen, dat het ontwerp een kerkorden van apostolisch type biedt. Hier ligt voor het besef van de commissie dan ook het punt, waarop deze kerkorde zich karakteristiek onderscheidt van bijv. de Dordtse Kerkorde en van alle oude kerkorden.De orde in het belijden, leven en werken der kerk is niet langer alleen naar binnen gekeerd, maar vóór alles ook naar buiten. (...).
En de arbeid der kerstening is dringender dan ooit! (...)'.
Let op: dit is gepubliceerd in 1948.
En nu is het eerste kwart 21e eeuw ...
Actueel tot en met!