De Leidse aannemerszoon Cornelis Zitman studeerde aan de Haagse academie, waar hij bevriend raakte met Co Westerik. Toen hij voor militaire dienst werd opgeroepen en ingezet dreigde te worden in de politionele acties, week hij uit naar Venezuela. Daar startte hij in het jungledorp Coro een succesvol meubelbedrijf en tekende en schilderde in zijn vrije tijd. Zijn kleinplastieken werden in 1968 geëxposeerd in het belangrijkste kunstmuseum van Carácas – en bracht hem erkenning. Zitman werd professor aan de kunstacademie en groeide uit tot de Botéro van Venezuela.
Nadat Theo en Lida Scholten in 1973 een werk van Zitman hadden aangekocht, ontstond een bijzondere vriendschap tussen hen en de kunstenaar. Het was de wens van het echtpaar een tentoonstelling aan Zitman te wijden. Dit vond uiteindelijk geen doorgang, maar met de schenking van zes beelden van Zitman door de Amerikaan Daniel Rothenberg aan Museum Beelden aan Zee, in Scheveingen, werd de tentoonstelling alsnog bespreekbaar. Vervolgens besloot Zitman alle kleinplastieken van zijn eerste tentoonstelling uit 1968 aan het museum te geven.
De conservator van het Musée Maillol, in Parijs, Bertrand Lorquin, is gevraagd een essay over Cornelis Zitman en zijn werk te schrijven. Dick den Haas, oud-ambassadeur van Nederland in Venezuela, schreef een persoonlijk getint verhaal. Het boek is daarmee een bijzondere aanvulling op de tentoonstelling in Museum Beelden aan Zee, die een kleine honderd beelden en reliëfs, een aantal tekeningen en andere documentatie zal omvatten.